Κινητοποίηση για τους εργαζόμενους στον σταθμό συμπίεσης του TAP στον Πέπλο

Με απόλυτη επιτυχία και μαζικότατη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε την 16 Απριλίου, η δίωρη στάση εργασίας που είχε κηρύξει η Ένωση Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Αλεξανδρούπολης και Περιφέρειας για τους εργαζόμενους στο εργοτάξιο κατασκευής του σταθμού συμπίεσης του TAP στον Πέπλο.

Η στάση εργασίας ήταν προειδοποιητική προς την εργοδοσία, ενώ πραγματοποιήθηκε και Γενική Συνέλευση των εργαζομένων.

Στη Συνέλευση συζητήθηκαν τα αιτήματα της στάσης εργασίας, όπως η ανάγκη να μπει φρένο στην εντατικοποίηση της δουλειάς και την πίεση για να τελειώνει το έργο, που είχαν αποτέλεσμα να γίνουν αρκετά εργατικά ατυχήματα το τελευταίο διάστημα.

Επίσης, υπήρξε διαμαρτυρία και προειδοποίηση για ζητήματα με μισά ένσημα κάποιων συναδέλφων.

Επιπλέον, συζητήθηκαν και οι εξελίξεις στην περιοχή, με τους πολέμους και την εμπλοκή της χώρας στο ΝΑΤΟ. Εκφράστηκε η ανησυχία για όλα αυτά και ψηφίστηκε ανακοίνωση-αίτημα για απεμπλοκή της χώρας μας από τους πολέμους του ΝΑΤΟ, να φύγουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις και να μη γίνει βάση του ΝΑΤΟ στην Αλεξανδρούπολη.

Τέλος, έγινε παρέμβαση του Διονύση Κλάδη, προέδρου του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων και Εμποροϋπαλλήλων Αλεξανδρούπολης-Φερών-Σουφλίου “Η ΕΝΟΤΗΤΑ” και μέλους της Διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, όπου εκφράστηκε η συμπαράσταση στα αιτήματά μας και ενημερωθήκαμε για τον αγώνα που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις και οι συνεπείς συνδικαλιστές ενάντια στη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ για Σωματεία εργατών και όχι των εργοδοτών.

Παρακάτω υπάρχουν αποσπάσματα από τις εισηγήσεις των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου.

Το Δ.Σ.

.......................................................................................................

“Αρχικά να ξεκινήσουμε εκφράζοντας τις ευχές μας για γρήγορη ανάρρωση στο συνάδελφο μας που χτύπησε την Παρασκευή και χειρουργήθηκε στο πόδι. Να πάνε όλα καλά και να γίνει γρήγορα καλά.

Συνάδελφοι,

Σήμερα προχωράμε σε μία στάση εργασίας για να δηλώσουμε στην εργοδοσία ότι είμαστε εδώ, ενωμένοι και αποφασισμένοι.

Δεν ξεχνάμε τις διεκδικήσεις μας για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης με αυξήσεις. Έχουμε αντοχή και επιμονή και μαζί με την Ομοσπονδία μας θα το επιβάλλουμε και αυτό. Γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας.

Μέσα στον τελευταίο ένα-ενάμιση μήνα έχουμε συχνά ατυχήματα, με σπασμένα δάχτυλα, σπασμένα πόδια, τροχαία αλλά και το ατύχημα με το γερανό, που από καθαρή τύχη δεν είχαμε νεκρούς.

Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί γίνονται αυτά τώρα και τόσο συχνά; Είναι άσχετο με την κούραση που έχει μαζευτεί τόσο καιρό; Με τα εξαντλητικά ωράρια και τα εξαήμερα, για κάποιους και με δουλειά κάποιες Κυριακές; Είναι άσχετο με την πίεση να τελειώνουμε, να προχωρήσει το έργο;

Σίγουρα όχι. Κανένας μας δεν θέλει να χτυπήσει και να σακατευτεί. Δουλεύουμε όπως και πριν. Όμως η κούραση μας βαραίνει. Για το λόγο αυτό επιμένουμε ότι όσο σημαντικό είναι το μεροκάματο, δηλαδή πόσο θα παίρνουμε, άλλο τόσο σημαντικό, και κάποιες φορές σημαντικότερο, είναι και πόσες ώρες θα δουλεύουμε.

Για αυτό οι Συλλογικές Συμβάσεις δεν έχουν μόνο τα οικονομικά ζητήματα αλλά και όλα τα άλλα που καθορίζουν τα ωράρια, τις άδειες, τις υπερωρίες κλπ. Στην ουσία καθορίζουν τη ζωή μας και την ποιότητα της ζωής μας.

Για αυτό και είναι το σημαντικότερο ζήτημα για τους εργαζόμενους και οι εργοδότες δεν τις θέλουν. Οι Συλλογικές Συμβάσεις ενώνουν τους εργαζόμενους και τους κάνουν δυνατούς ενώ η κατάργησή τους μας αφήνουν τον καθένα μόνο του να διαπραγματεύεται με το αφεντικό και να κάνει συμφωνίες. Και όλοι βλέπουμε αν έτσι πηγαίνουμε καλύτερα ή χειρότερα. ....”

“.... Ταυτόχρονα, απαιτούμε να σταματήσει η πίεση από την εργοδοσία. Δεν θα σακατευτούμε για να πιάσουν αυτοί τα χρονοδιαγράμματά τους. Ας προσλάβουν και άλλον κόσμο.

Να θυμίσουμε ότι στο θέμα αυτό έχουμε νικήσει πολλές φορές. Σταματήσαμε τα 11ωρα και τα 12ωρα, που ήθελαν να επιβάλλουν, δυο και τρεις φορές. Και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα και απολύσεις να μη γίνουν, όπως έλεγαν, αλλά να γίνουν και προσλήψεις. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό και να μην το υποτιμούμε ούτε να το θεωρούμε δεδομένο . Όλοι εμείς εδώ το πετύχαμε, με το Σωματείο μας και τη συμμετοχή όλων μας.

Αυτή είναι η δύναμή μας και έτσι θα συνεχίσουμε. Οπότε, είναι σημαντικό να μην κάνουμε πίσω στα μέτρα ασφάλειας. Και αν κάποιος μας πιέζει για παραπάνω υπερωρίες ή για Κυριακές, να το λέμε αμέσως στο Σωματείο.

Κανείς να μην νιώθει μόνος του γιατί δεν είναι. Είμαστε όλοι μαζί. Να μη φοβάται. Όποιον πάνε να πειράξουν επειδή ζήτησε τα δικαιώματά του θα τον στηρίξουμε όλοι μας.

Το κάναμε ήδη κάποιες φορές. Να μην ξεχνάμε ότι πήραμε πίσω δύο απολύσεις συναδέλφων, που διώχτηκαν επειδή μίλησαν και διεκδίκησαν. Και ακόμα δουλεύουν μαζί μας. ....”

“.... Εκτός από τα ζητήματα της Συλλογικής Σύμβασης και των ατυχημάτων, που είναι πολύ σοβαρά και τα παρακολουθούμε, έχουμε και ένα ζήτημα που αφορά σε κάποιους συναδέλφους, που μάλιστα σήμερα τους είπαν να μην έρθουν στη δουλειά.

Όπως ίσως μάθατε, σε κάποιους συναδέλφους βάζουν μισά ένσημα. Ήδη ο εργολάβος μας έπιασε και άρχισε να λέει γιατί ανακατευόμαστε, αυτός έχει κάνει συμφωνίες και άλλα τέτοια.

Συνάδελφοι να είμαστε ξεκάθαροι όλοι μεταξύ μας και με τα αφεντικά.

Κανένας εργαζόμενος δεν χαρίζει τα ένσημά του από επιλογή. Συνήθως εκβιάζεται και αναγκάζεται να δεχτεί. Ακόμα και αν κάποιος τα θέλει μαύρα για να πάρει και τίποτα άλλο έξτρα, όπως π.χ. ταμείο ανεργίας, αυτό δεν αφορά μόνο αυτόν.

Ότι κάνει ο καθένας από εμάς επηρεάζει και όλους τους άλλους. Γιατί μετά οι εργολάβοι πιέζουν να δεχόμαστε όλοι με μισά ένσημα ή χαμηλότερο μεροκάματο. Μας βάζουν να βλέπουμε ο ένας τον άλλον καχύποπτα και ανταγωνιστικά. Και αυτό είναι πολύ μεγάλη ζημιά για όλους μας.

Σπάει έτσι η ενότητά μας και μας ξεμοναχιάζουν. Και μετά μας κανονίζουν έναν-έναν. Για αυτό δεν θέλουν Σωματεία, όπως είπε και ο συγκεκριμένος εργολάβος χθες, πάνω στα νεύρα του. Ξέρουν τον εχθρό τους. Για αυτό πρέπει να συμμετέχουμε και να προσέχουμε το Σωματείο μας. Είναι μεγάλη κατάχτηση.

Εδώ λοιπόν μπαίνει ένα ερώτημα, που πρέπει να απαντήσουμε όλοι μας. Θα αφήσουμε τους συναδέλφους μας μόνους τους ή θα τους βοηθήσουμε; Πείτε συνάδελφοι να ακουστεί. Να ακούσει η εργοδοσία. Θα κάνουμε πίσω ή θα απαιτήσουμε ότι δικαιούνται; ...”

“... Εμείς καλούμε την εργοδοσία άμεσα να λύσει το θέμα. Να υπογράψουν οι συνάδελφοι νέες συμβάσεις παρουσία του Σωματείου. Για να μην τους απειλούν. Συμφωνούμε όλοι σε αυτό; Θα σταθούμε δίπλα τους; ...

... Οι πιέσεις το επόμενο διάστημα θα είναι μεγάλες για να τελειώνουμε. Εμείς πρέπει πρώτα να δούμε την υγεία μας και τα δικαιώματά μας. Κανείς δεν μπορεί να μας πει τεμπέληδες. Εμείς τα κάναμε όλα αυτά γύρω μας. ...

... Και όλοι να είμαστε σε ετοιμότητα, αν χρειαστεί, να δώσουμε πιο δυνατό μήνυμα στην εργοδοσία. ...”

“... να σκεφτούμε ότι γίνονται και πολλά πράγματα εκτός εργοταξίου, που όμως δεν είναι άσχετα με τη ζωή των εργαζομένων αλλά μας αφορούν όλους.

Βλέπουμε όλοι τους πολέμους στην περιοχή μας αλλά και τους πολεμικούς εξοπλισμούς.

Ανταγωνίζονται μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες για το ποια θα βγάλει τα περισσότερα κέρδη και δεν διστάζουν να βάλουν και τους λαούς να σκοτωθούν για αυτά τα κέρδη τους.

Εμείς ειδικά, που δουλεύουμε σε ένα τέτοιο έργο, πρέπει να σκεφτούμε: τελικά η περιοχή θωρακίζεται και γίνεται ασφαλέστερη ή μπαίνει στο στόχαστρο; Η ανάπτυξη, οι επενδύσεις και ο πλούτος του αγωγού πάει σε εμάς και τους άλλους εργαζόμενους της περιοχής ή σε λίγες τσέπες;

Την απάντηση τη ζούμε, βλέπουμε τις τσέπες μας και το κρύο του χειμώνα, που δεν θα έχουμε φτηνό αέριο να ζεσταθούμε. Βλέπουμε και όλους τους παράγοντες – Δημάρχους, Περιφερειάρχες, αστικά κόμματα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση – να στηρίζουν όλα αυτά τα σχέδια.

Ο Δήμαρχος μάλιστα κάλεσε επίσημα το ΝΑΤΟ να έρθει στην πόλη. Το πόσο μας προστατεύει το ΝΑΤΟ και πόσο είναι παράγοντας ειρήνης το ξέρει καλά η Κύπρος, η Γιουγκοσλαβία, η Συρία, το Ιράκ και τόσοι άλλοι λαοί που έμπλεξαν σε πολέμους.

Νομίζουμε λοιπόν συνάδελφοι ότι εμείς εδώ πρέπει να στείλουμε ένα μήνυμα. Και το μήνυμα να λέει ότι οι εργαζόμενοι στο εργοτάξιο δεν θέλουμε το ΝΑΤΟ να μπλέκεται στην περιοχή και στη χώρα μας με βάσεις και πολέμους. Να φύγει και να μας αφήσουν στην ησυχία μας. Θέλουμε φιλία με τους άλλους λαούς.

Οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρα παλεύουμε να επιβιώσουμε και να ζήσουμε τα παιδιά μας, τις οικογένειές μας. Σε κάθε χώρα έχουμε τους ίδιους εχθρούς, τους πλούσιους και τις κυβερνήσεις που τους στηρίζουν. Αυτοί μας καταπιέζουν καθημερινά. Και μας μπλέκουν και σε πολέμους για τα συμφέροντά τους.

Προτείνουμε λοιπόν να βγάλουμε σαν Σωματείο μία ανακοίνωση που να ζητάει να φύγουν όλες οι ξένες στρατιωτικές βάσεις από τη χώρα, να μη γίνει βάση του ΝΑΤΟ στην Αλεξανδρούπολη και να μην μπλέκεται η χώρα μας σε πολέμους. Υποστηρίζουμε τη φιλία των λαών και καλούμε τους εργαζόμενους και των γειτονικών χωρών να παλέψουμε για την ειρήνη και ενάντια στις εταιρείες που κλέβουν τον πλούτο των χωρών μας. ...”