Τραγική η κατάσταση στον Έβρο, Τι γίνεται με τα κουνούπια;

γράφει ο Μάνδαλος Παναγιώτης, βιολόγος, αν. καθηγητής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. e-mail: panosmandalos@yahoo.gr

Την προηγούμενη εβδομάδα με την ευκαιρία, ενός γάμου δύο καλών φίλων μας, του Ιωάννη και της Αλκμήνης, που έγινε στην όμορφη και φιλόξενη Ορεστιάδα, κάναμε μια ημερήσια εκδρομή από Αλεξανδρούπολη, για να παραστούμε και στον γάμο.

Το θέαμα όμως στη διαδρομή, διαφορετικό από αυτό που βλέπαμε τις άλλες χρονιές. Συνήθως μετά το Τυχερό έβλεπες τον κάμπο να απλώνεται, ενώ αυτή την εποχή το καταπράσινο τοπίο έπαιρνε την τιμητική του. Τα χωράφια όσα απόμειναν από τις αγραναπαύσεις σπαρμένα και φυσικά περιμέναμε όλοι στην περιφέρεια τα καλά νέα για την παραγωγή. Φέτος όμως αντί για χωράφια είδαμε μια απέραντη θάλασσα. Μάλιστα σε περιοχές όπως το Σουφλί και το Διδυμότειχο νόμιζες ότι κάποια κυβέρνηση είχε υποσχεθεί λιμάνι ..και θα το έκανε ..αφού η θάλασσα υπήρχε. Το Σουφλί και το Διδυμότειχο, για λίγα μέτρα δεν είναι υποθαλάσσια, ή υποποτάμια. Στην γέφυρα του Ερυθροποτάμου, λίγο πριν αυτός χυθεί στον Έβρο ποταμό …λόγω και των σπασμένων αναχωμάτων δεν ξέρεις που είναι ο ποταμός, εννοώ η κοίτη του ..και που το χάος. Χιλιάδες στρέμματα με πάνω από 2-3 μέτρα νερό. Υπολογίζονται γύρω στα 200.000 στρέμματα, ευτυχώς μόνο από την μια μεριά. Η απέραντη πεδιάδα του Έβρου άντεξε ..και υπάρχει χώρος για παραγωγή, αν και η καταστροφή είναι μεγάλη. Και τα χιόνια στην Βουλγαρία ακόμα δεν έχουν λιώσει.

Χρόνια τώρα δίνονται εκατομμύρια ευρώ για αναχώματα. Χωρίς μελέτη, χωρίς υπολογισμό. Απλά για να τα παίρνουν μερικοί εργολάβοι και να λέμε ότι οι μπουλντόζες έκαναν έργο. Και πως θα αντέξουν τα αναχώματα, όταν σε μια μεριά είναι στα 7 μέτρα και στην άλλη στα 5,5μ. Πως θα να αντέξουν, όταν η κοίτη του ποταμού έκλεισε σε 150-200 μέτρα από τα 1,5-2 χιλιόμετρα που ήτανε. Πώς να μην γίνουνε πλημύρες, όταν ποτέ δεν καθαρίστηκαν οι φερτές ύλες από την κοίτη με αποτέλεσμα να σηκώνονται τα νερά και να βγαίνουν από την κοίτη. Πώς να μην πλημυρίζουμε και να μην είμαστε κάθε χρόνο στο ίδιο έργο θεατές, με τους πολιτικούς να ρίχνουν μαύρα δάκρια για τις καταστροφές όταν δεν έγινε καμιά σοβαρή μελέτη για την αποτροπή αυτών των φαινομένων. Και φυσικά υπάρχουνε μελέτες ..αλλά ποιος τις ακούει. Βλέπετε …αν γίνει ένα έργο όπως πρέπει, πως μετά οι υμέτεροι θα καρπώνονται τα μάλα. Και το χειρότερο. Ενώ φτιάχτηκε η τάφρος του Έβρου, δηλαδή μία παράλληλη ροή στον Έβρο ποταμό με 7,5 μέτρα βάθος, και 30 μήκος, για 1,0 εκατομμύριο ευρώ η προηγούμενη κυβέρνηση, σταμάτησε το έργο, γιατί δεν υπήρχαν κονδύλια. Έτσι το έργο σταμάτησε κάπου στην περιοχή του Σουφλίου και τα νερά, μπορούμε να πούμε ότι φρακάρουνε εκεί. Και όμως μόνο το κόστος της BMV του Βενιζέλου και του Σαμαρά, 1,5 εκατομμύρια, θα αρκούσαν για ένα τέτοιο έργο που εκτός από αμυντικό θα απάλλασσε την περιοχή από το καθηχρόνιο πρόβλημα. Γιατί καθηχρόνιο;. .Γιατί απλά επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Και όμως κάθε χρόνο ξοδεύονται πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ για χωματουργικά έργα στα αναχώματα.

Βέβαια η θερμοκρασία είχε ανεβεί. Κάπου στους 20 βαθμούς έδειχνε το θερμόμετρο και το παρμπρίζ του  αυτοκινήτου γέμιζε γρήγορα από διάφορα έντομα που κτυπούσαν διαρκώς. Και φυσικά, εκτός από τα έντομα η περιφέρεια του Έβρου, έχει το μεγάλο πρόβλημα με τα κουνούπια. Φέτος οι τεράστιες πλημυρισμένες πεδινές εκτάσεις προσφέρονται σαν τόπος ανάπτυξης των ενοχλητικών αυτών εντόμων. Ακόμα και αν τα νερά τραβηχτούν σε κανά δυο μήνες, θα μείνουν πολλά στάσιμα λιμνάζοντα νερά. Ιδανικά για την ανάπτυξη τους. Όπως είπαμε τα θηλυκά κουνούπια έχουν ανάγκη από αίμα (παίρνουν έτσι έτοιμες πρωτεΐνες επειδή γεννούν πολλές φορές)  και τσιμπούν. Για να τσιμπήσουν όμως η θερμοκρασία πρέπει να ανέλθει στους 20 βαθμούς, γιατί έτσι αποκτούν την ολική λειτουργικότητα τους αφού είναι ετερόθερμα, δηλαδή έχουν ανάγκη από την εξωτερική θερμοκρασία για να λειτουργήσουν. Μετά από τα γεύματα τους είναι έτοιμα να γεννήσουν. Και φυσικά αν αρχίσουν να γεννούν χάνεται και το παιχνίδι της καταπολέμησης τους. Έτσι οι ψεκασμοί πρέπει να διενεργούνται, πριν η θεοκρασία αρχίσει να ανεβαίνει. Και ήδη έπρεπε να έχουν γίνει συντονισμένοι ψεκασμοί, από αέρα όσο και στα λιμνάζοντα νερά.

Και φυσικά το βράδυ μερικά από τα ενοχλητικά αυτά έντομα, έκαναν την εμφάνιση τους με μουδιασμένα τσιμπήματα. Τι θα γίνει όμως αν η θερμοκρασία ανεβεί και άλλο;. Είδη έπρεπε να είχαν γίνει δυο-τρεις ψεκασμοί στις εστίες καθώς και αεροψεκασμοί και ακόμα δεν άρχισαν. Και φυσικά αν βάλουμε και το ότι ένα κουνούπι μπορεί να διανύσει από 1-4 χιλιόμετρα, την ημέρα, εξαρτάται από το είδος του, τότε καταλαβαίνουμε την σοβαρότητα του προβλήματος ή μάλλον την τραγικότητα του.

 Το πρόβλημα στην περιοχή είναι διπλό.

 Πρώτον η όχληση, που δεν είναι καθόλου αμελητέα.

Δεύτερον με τέτοιες συνθήκες, η οποιαδήποτε μορφή τουριστικής ανάπτυξης πάει στις κάλενδες. Ποιος θα έρθει με τέτοιες συνθήκες για επίσκεψη.

Και το σοβαρότερο η Δημόσια υγεία. Ξέρουμε ότι στην περιοχή υπάρχει εκτός των άλλων και το πρόβλημα με τους παράνομους μετανάστες που περνούν τον Έβρο. Μέχρι τώρα είχαμε κρούσματα ασθενειών που δεν προϋπήρχαν αλλά εμφανίστηκαν όπως ο ιός του Δυτικού Νείλου δεν φταίνε οι μετανάστες, αλλά το κουνούπι Τίγρης (Aedes albopictus), που δεν υπήρχε αλλά ευδοκίμησε και μεταδίδει την ασθένεια από τα αποδημητικά πουλιά στον άνθρωπο, αλλά όπως είχα πει και παλαιότερα, ο τρόμος είναι αλλού. Στην ελονοσία με στελέχη ανθεκτικά στα αντιβιοτικά, που υπάρχουνε στις ασιατικές χώρες, είχε εκλείψει από την χώρα μας, στον Δάγκειο πυρετό, που μεταδίδεται με το κουνούπι Aedes aegypti, που βρέθηκε στις περιοχές μας και εφόσον βρεθεί και μολυσμένο άτομο, είναι εύκολο η μετάδοση της και άλλες ασθένειες που τις θεωρούσαμε έως τώρα ανύπαρκτες στην περιοχή μας. Και πέρυσι στην περιοχή μας , περιοχή Φερών, είχαμε δύο κρούσματα ελονοσίας, με αποτέλεσμα και την απαγόρευση της αιμοδοσίας σε όλη την περιοχή των Φερών. Και αν βάλουμε ότι ο Έβρος είναι ο νομός με την μεγαλύτερη συνεισφορά στην αιμοδοσία στην Ελλάδα …καταλαβαίνουμε και το διπλό κτύπημα στην δημόσια υγεία.

Άρα η καταπολέμηση των κουνουπιών δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, αλλά ούτε μια υπόθεση για αρχάριους και ερασιτέχνες, αν σκεφτούμε και τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζουνε οι αρχές το φαινόμενο. Μια διακρατική συμφωνία, με ψεκασμούς ταυτόχρονους σε Τουρκία και Ελλάδα που θα αποφέρει καρπούς. Αλλά δεν γίνονται αυτά στα τέλη Απριλίου, αλλά στις αρχές Σεπτεμβρίου για αν είναι όλα έτοιμα να αρχίσουνε οι ψεκασμοί στα μέσα Μαρτίου ή το αργότερο στα τέλη Μαρτίου όπου εκεί εξαρτάτε η μάχη από τον καιρό, πριν ξυπνήσουνε τα διαχειμάζοντα θηλυκά κουνούπια και αρχίσουν να τσιμπούν