Μνημόσυνο για τη θυσία του Στρατιώτη Ζήση Καραγώγου στην παρέβρια περιοχή των Φερών. Τι συνέβη στις 19 Δεκεμβρίου 1986 στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας

Η ΧΙΙ Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού «ΕΒΡΟΥ» ανακοινώνει ότι, την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2019 και ώρα 11:00 πρόκειται να λάβει χώρα εκδήλωση μνήμης (τρισάγιο) για την ηρωική θυσία του Στρατιώτη Ζήση Καραγώγου ο οποίος έπεσε από πυρά Τουρκικής ενέδρας το 1986 στην παρέβρια περιοχή των Φερών.

Ο Στρ Ζήσης Καραγώγος γεννήθηκε την 17 Απριλίου 1967, στο χωριό Ασκός του Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.

Από ηλικία 14 ετών, αναλαμβάνει την προστασία  της

οικογένειάς του, λόγω θανάτου του πατέρα του, Μιχάλη Καραγώγου από ατύχημα. Εργάζεται σε διάφορες εργασίες παράλληλα με τις σπουδές του στο Γυμνάσιο, για να βοηθήσει τη μητέρα του και τα 2 μικρότερα ορφανά αδέλφια του.

Στην πρόσκληση της Πατρίδος για να εκτελέσει το καθήκον του, κατετάγη την 11 Ιουνίου του 1986 στο 563 ΤΠ, και αφού παρακολούθησε  τη βασική εκπαίδευση, τοποθετήθηκε την 01 Αυγούστου 1986, στο 535 ΤΠ, στις Φέρες Έβρου.

Αμέσως μόλις ολοκλήρωσε την προβλεπόμενη εκπαίδευση, ζήτησε να τοποθετηθεί στα Φυλάκια Προκαλύψεως και μάλιστα στο πιο ευαίσθητο από αυτά, το Ε.Φ. «ΦΕΡΩΝ» (πρώην Ε.Φ. «ΜΑΡΙΤΣΑΣ»).

Την 19 Δεκεμβρίου 1986 κατά τη διάρκεια εκτέλεσης υπηρεσίας πεζοπόρου περιπόλου προκαλύψεως στο παρέβριο δρομολόγιο και περί ώρα 11:30, δολοφονήθηκε άνανδρα από Τούρκους στρατιώτες στην περιοχή «Κτήμα Τσιρώζη»

Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν, έχουν καταγραφεί στην ιστορία και περιληπτικά έχουν όπως παρακάτω:

Το πρωί της 19ης Δεκεμβρίου 1986, η περίπολος του φυλακίου, αποτελούμενη από τους Στρτες Καραγιάννη Δημήτριο, Καραγώγο Ζήση και Βασιλό Γεώργιο, ξεκινά από το φυλάκιο να εκτελέσει την υπηρεσία της προκαλύψεως στον τομέα του φυλακίου.

Περί την 11:15Ω, η περίπολος φτάνει στο «Κτήμα Τσιρώζη» και αντιλαμβάνεται στην Τουρκική όχθη έναν Τούρκο άοπλο Στρατιώτη, ο οποίος μόλις βλέπει την Ελληνική περίπολο, ζήτησε τσιγάρο.

Ο Στρατιώτης Καραγώγος, με την ψυχολογία του ανθρώπου που συνδέει δύο άτομα σε μια ερημική περιοχή, κατεβαίνει  στην ξερή κοίτη, χαιρετά τον Τούρκο και προσπαθεί  να του πετάξει τσιγάρα, ενώ βρίσκεται  στην όριο γραμμή. Τη στιγμή εκείνη, χωρίς έστω να ακουστεί το προειδοποιητικό «ΑΛΤ», δέχεται άνανδρα μία ριπή από έναν άλλο Τούρκο Στρατιώτη, που βρίσκεται κρυμμένος 15μ. από την όριο γραμμή και ταυτόχρονα πυροβολεί και κατά των άλλων δύο ανδρών της Ελληνικής περιπόλου.

Αποτέλεσμα αυτών, ήταν να πέσει αιμόφυρτος στην κοίτη ο Στρατιώτης Καραγώγος, ενώ ο Στρατιώτης Καραγιάννης Δημήτριος να τραυματιστεί στο δεξιό βραχίονα.

Ακολουθεί ανταλλαγή πυροβολισμών της Ελληνικής και της Τουρκικής περιπόλου επί 10 περίπου λεπτά, και στη συνέχεια το όπλο του Καραγιάννη παραλαμβάνει  ο Αγροφύλακας του χωριού Πόρος, Ζαπάρτας Σωτήριος, που τυχαία περνώντας από εκεί με το τρακτέρ του, αντιλήφθηκε την κατάσταση, έτρεξε στο χώρο του επεισοδίου, πήρε το τυφέκιο από το Στρτη Καραγιάννη (ο οποίος λόγω του τραύματος αδυνατούσε να συνεχίσει το πυρ) και έβαλε με ριπές κατά των Τούρκων. Εν τω μεταξύ, οι Τούρκοι έχουν ενισχυθεί και δεν επιτρέπουν  με τα πυρά τους  να παραληφθεί ο βαριά τραυματισμένος Ζήσης Καραγώγος.

Στη συνέχεια, φτάνει  στο χώρο του επεισοδίου ο Αρχιφύλακας του φυλακίου με δύο οπλίτες, ο Δκτής του Λόχου Προκαλύψεως και ο Δκτής του Τάγματος. Παράλληλα το 31 ΣΠ διατάσσει την προώθηση στο φυλάκιο μίας Δρίας και τον συναγερμό του 535 ΤΠ και λοιπών Μονάδων του Συντάγματος.

Ο Δόκιμος Έφεδρος Αξιωματικός Καρανάκης Εμμανουήλ, Αρχιφύλακας του φυλακίου, μαζί με δυο οπλίτες εμπλέκονται στη μάχη, και αντιμετωπίζοντας μέχρι περί την 14:00 ώρα, πάνω από 60 Τούρκους Στρτες με γενναιότητα και αυτοθυσία, καταφέρνουν όχι μόνο να παραλάβουν τον βαριά τραυματισμένο Ζήση, αλλά και να διατηρήσουν τη θέση τους, απωθώντας με τα φονικά πυρά τους το Τούρκικο τμήμα που προσπαθεί  να εισέλθει στο Ελληνικό έδαφος και να τον κυκλώσει.

Οι Τούρκοι, περί την 15:30 ώρα, μετά τις μεγάλες απώλειες (εννέα άνδρες νεκροί μεταξύ των οποίων ο Τούρκος Υπολοχαγός, Αρχιφύλακας του Τουρκικού φυλακίου και πολλοί τραυματισμένοι ο αριθμός των οποίων δεν εξακριβώθηκε) και την αποτυχία του σκοπού τους, σταματούν να βάλλουν.