Δευτέρα 20 Μαΐου 2019

Δήμος Αλεξανδρούπολης, άπειρες δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης, χωρίς όμως ανάπτυξη και αποδόμηση των υπαρχόντων


Του Παναγιώτη Μάνδαλου
Θα επικεντρωθούμε σε αυτό το μέρος σε μερικά ζητήματα που αφορούν τον δήμο μας. Στην εκδήλωση για την ανάπτυξη στην Θράκη διατύπωσα μια ερώτηση. Το ένα εκατομμύριο τουρίστες που περνούν από την Εγνατία  και δεν αγγίζουν την Αλεξανδρούπολη, γιατί δεν έρχονται. Ή μάλλον έρχονται μια φορά και φεύγουν προς άλλους προορισμούς.



Στο πρόγραμμα για τον τουρισμό της ΕΝΟΤΗΤΑΣ διαπιστώσαμε πολλά πράγματα που πρέπει να αλλάξουν για να έχει τουριστική ανάπτυξη η πόλη.
 Οι απόδομημένες δομές θα μπορούσαν να αποφέρουν πακτωλό χρημάτων και επενδύσεων που πραγματικά υπάρχει η δυνατότητα αν προβληθεί το πλούσιο αλλά ανεκμετάλλευτο τουριστικό εναλλακτικό προϊόν του τόπου. 
Στην προβολή και εδώ μιλάμε για την ηλεκτρονική προβολή σε τουριστικά site και tour operators θα πρέπει να αναδείξουμε ακριβώς τα πολλαπλά και μοναδικά  πλεονεκτήματα του τόπου μας.
Οι ακτές μας. Δεν είναι να δώσουμε μόνο άδειες για beach bar και ο δήμος να πάρει ευκαιριακά  χρήμα και ότι πάρει ο δικαιούχος και μετά ας αφήσει μόνο χάος στην παραλία. Εδώ και 35 χρόνια έχουμε μόνο δυο γαλάζιες σημαίες στον τόπο έναντι των 7 της Ροδόπης, 8 της Ξάνθης και 14 της Καβάλας (8 Θάσος και 6 Καβάλα).  Και θα  πούμε ότι το δύσκολο κομμάτι της ποιότητας νερού το έχουμε. όπως τα Κόκκινα βράχια, Μεσημβρίας, Δικέλλων, κλπ…. Αλλά όπως λέει ο Δήμαρχος Τι χρειάζεται λοιπόν. Αποδυτήρια, Ντουζιέρες συνδεμένες με υπόνομο, χημικές ή κανονικές τουαλέτες. Δεν νομίζω να θέλουνε τεράστια κονδύλια για να αναδείξουμε και μερικές μοναδικές θέλει πολύ για να ωριμάσει ένα πρόγραμμα. Τόσο πολύ που κάποιος μόνο περιστασιακά πατά στην πόλη.
Τα ιαματικά λουτρά Τραϊανούπολης. Όπου υπάρχουν  ιαματικά λουτρά γίνεται όπως λέμε αναπτυξιακός παράδεισος. Εδώ δεν πατάει κουνούπι αφού δεν υπάρχει ούτε άνθρωπος. Και μάλιστα σε ιαματικό νερό πιστοποιημένο, μας έμεινε η πιστοποίηση και πόσιμο για πέτρες νεφρών και χολής, κλπ αλλά και για νευρολογικές και αρθροπαθητικές παθήσεις . Και όμως αυτά που ξέρανε και οι αρχαίοι και τα υπήρχαν τουλάχιστον 1000-1200 άτομα την μέρα κατά τους τέσσερεις καλοκαιρινούς μήνες.
Δέλτα του Έβρου. Και εδώ η μοναδικότητα. Και η προσπάθεια χρησιμοποιούσαν εμείς τα απαξιώνουμε Ο Δήμαρχος είχε πει, ότι θα γίνει και έχει μπει στο σχέδιο ….αλλά το ποια χιλιετία δεν μας είπε και πότε θα ωριμάσει. Και να σκεφτείτε ότι μέχρι το 1982 για την δημιουργία γραφείου στο κενό. Απροσπέλαστο και φυσικά οι φυσιολάτρεις που θα μπορούσε να προσελκύσει με τα μοναδικά είδη και τα άγρια άλογα, δεν είναι παρά ένα όνειρο που δεν μπορείς να επιδείξεις. Εδώ με διαδημοτική συνεργασία με τον δήμο Σουφλίου μπορείς να αναδείξεις και σε πακέτο και το δάσος της Δαδιάς και φυσικά το απολιθωμένο δάσος Λευκίμης που γίνεται πλιάτσικο από κορμούς μόνο. Και φυσικά την μοναδικότητα του Σουφλίου σαν τόπος παραγωγής μεταξιού και ο ρόλος του στην ιστορία του Μεταξιού. Επίσης με τον δήμο Σαμοθράκης ανάδειξη των μοναδικοτήτων του νησιού. Δυστυχώς ένας τόπος σαν την Σαμοθράκη που θα έπρεπε να γίνεται χαμός στον τουρισμό μένει χωρίς κόσμο έρημο και μόνο. Αν προσθέσουμε και τις μοναδικότητες του Διδυμοτείχου …τότε κάποιος θα αναρωτηθεί; Μήπως με αυτά που έχουμε και τίποτα δεν τιμούμαι …είμαστε άξιοι της μοίρας μας;….
Αρχαιολογικοί χώροι πολλοί. Μεσημβρία, σπηλιά του Κύκλωπα, μοναδικότητα ενός από τους αρχαιότερους ελαιώνες που αναφέρεται και από τον Όμηρο. Δορίσκος όπου ο Ξέρξης μαστίγωνε την θάλασσα, Κάστρα του Άβαντα σε άθλια κατάσταση, Μελία με τους 4 ανεμόμυλους(οι περισσότεροι Αλεξανδρουπολίτες ούτε που ξέρουν την ύπαρξη τους) που σε άλλα μέρη οι ανεμόμυλοι είναι τουρσιτικές ατραξιόν όπως λέμε, εδώ διαφημίζουμε τις ανεμογεννήτριες, αν είναι δυνατόν, Αισήμη με τον μουσείο Σαρακατσάνων,  4 αρχαία κομμάτια της Εγνατίας οδού που σήμερα οι ταμπέλες δεν φαίνονται από την Εθνική οδό από τα χόρτα που τις έχουν καπελώσει. Και φυσικά η μοναδικότητα του αριστουργήματος της Κοσμοσώτηρας των Φερών σαν αρχιτεκτονικό δείγμα στήριξης αλλά και καινοτομίας που άλλαξε την μορφή των εκκλησιών και από σκοτεινές έτειναν από αυτήν την τεχνοτροπία των Κατακουζηνών να είναι πλημυρισμένες από φως. Τα τείχη των Φερών και το υδραγωγείο φυσικά. Εδώ μπορούμε να προσθέσουμε και την Τραϊανούπολη με την Χάνα και τα Οθωμανικά χαμάμ, αλλά και η διατύπωση σε ότι σε έναν πιστοποιημένο αρχαιολογικά χώρο κανείς δεν έκανε ανασκαφές για να ανάδειξη την αρχαία πόλη.
Επίσης θρησκευτικό τουρισμό. Στην Τραϊανούπολη τόπος μαρτυρίου της Αγ.  Γλυκερίας όπου υπάρχει η ομώνυμη εκκλησία και το εκκλησάκι, στην Μάκρη η Αγ. Αναστασία και ο τόπος μαρτυρίου των 5 μαρτύρων εκ Σαμοθράκης, οι Αγ. Θεόδωροι στον Πόταμο και ο μικρός ναός το 1800 του Αγ.  Γεωργίου όπου γίνεται και το πανηγύρι από τους Ποταμιώτες.
Μαρίνα Αλεξανδρούπολης. Έχει ξεχαστεί η ιδέα από πολλούς. Και όμως στην περιοχή μας έως και Χαλκιδική δεν υπάρχει ανάλογη υποδομή. Πόσους υψηλού εισοδήματος τουρίστες θα μπορούσαμε να έχουμε στην πόλη μας αν υπήρχε αυτή η μοναδική υποδομή;.
Κάμπινγκ Αλεξανδρούπολης. Αυτό και αν είναι το άλλο ανέκδοτο της πόλης. Κάποτε ο καλύτερο κάμπινγκ των Βαλκανίων σήμερα σε άθλια κατάσταση. Και όμως με διάφορες ενέργειες αναβάθμιση και υποστήριξη υποδομών, μπορούμε να ξανακάνουμε το κάμπινγκ έναν πόλο έλξης για τουρίστες. Αλλά και άλλων παρεμβάσεων όπως η συγκέντρωση μοτοσικλετιστών και άλλων εκδηλώσεων φυσιολατρών στην περιοχή μας.
Αναδιάρθρωση και αξιοποίηση της γιορτής κρασιού υπέρ των τοπικών προϊόντων και μετάθεση του θεσμού σε ημερομηνία μεταγενέστερη της τωρινής για την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου.  Και φυσικά όχι γιορτή κρασιού Πάριου και Φουρέιρα των 80.000 ευρώ..αλλά τοπικά συγκροτήματα με θεματικές μουσικές ενότητες που θα διαφημίσουν το τόπο μας. Αναβίωση της γιορτής των ανθεστηρίων, μια αρχαίας Θρακιώτικης γιορτής που ανάδειξε την πόλη μας. 
Στο τέλος στον ιστό της πόλης η ανάδειξη του παραλιακού μετώπου με έργα ανάπλασης όχι  προεκλογικής μόνο σημασίας ..αλλά μόνιμα. Όπου ο πολίτης θα περπατά δίπλα στο κύμα. Η παραλία θα είναι τόπος ανάπτυξης και όχι μουντός και σκοτεινή διαδρομή με ακούρευτα εδώ και πολλά χρόνια δένδρα. Όπου οι αποθήκες σύμβολο στο μικρό λιμανάκι θα ξαναγίνουν σύμβολο και όχι κατεδαφιστέα κτήρια στο έλεος των μπουλντόζων και των εργολάβων. Οι αποθήκες της ΚΥΔΕΠ να πάρουν χρώμα και ζωή και να μην είναι ένα παραλιακό μέτωπο  ρύπανσης και βρωμιάς.


Δεν υπάρχουν σχόλια: