Εκδήλωση τιμής για τους οχτώ εκτελεσθέντες στο Σουφλί στις 28 Ιουνίου 1944

Η τομεακή Επιτροπή Έβρου του ΚΚΕ διοργάνωσε, την Κυριακή 01  Ιουλίου, εκδήλωση τιμής για τους οχτώ εκτελεσθέντες στο Σουφλί.

Η εκδήλωση περιελάμβανε ομιλίες, χαιρετισμούς, πορεία στο κέντρο του Σουφλίου και κατάθεση στεφανιών στο μνημείο των πεσόντων.

Στις 28 Ιουνίου 1944 ημέρα Τετάρτη στο Σουφλί  έλαβε χώρα ένα ακόμα έγκλημα των Ναζί κατακτητών. Οχτώ πατριώτες εκτελέστηκαν για αντίποινα, για τον θάνατο ενός Γερμανού

αξιωματικού που σκοτώθηκε σε μια συμπλοκή με Ελλασίτες τις προηγούμενες μέρες.

Στην ομιλία του ο Γραμματέας της ΤΕ Εβρου του ΚΚΕ, Σιδέρης Μιχαηλίδης  τόνισε:

Φίλες φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,

Στα 100 χρόνια από την ίδρυση του ηρωικού και τιμημένου Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, τιμάμε όλους, όσες και όσους έδωσαν τη ζωή τους, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν στον αγώνα για μια ζώη χωρις εκμετάλευση. Γιορτάζουμε τον έναν αιώνα αγώνων και θυσιών του ΚΚΕ, έχοντας βαθιά στο μυαλό και στην καρδιά μας, όχι μόνο το ηρωικό παρελθόν, αλλά κυρίως, την αυριανή Ελλάδα της εργατικής εξουσίας, τη νέα κοινωνία του σοσιαλισμού – κομμουνισμού. Δεν ωραιοποιούμε τα πράγματα, ούτε υποτιμάμε τις δυσκολίες που ακόμα έχουμε μπροστά μας. Άλλωστε, το Κόμμα μας ποτέ δεν ήταν «κόμμα ευκολίας».

Είμαστε περήφανοι γιατί το κόμμα μας αναμετρήθηκε με τα δύσκολα, πέρασε από φωτιά και από σίδερο, άντεξε, στάθηκε όρθιο.

Μια λαμπερή στιγμή, που σημάδεψε για πάντα το ακριτικό Σουφλί, μια ακόμη βελονιά στο υφαντό της αγωνιστικής ιστορίας έλαβε χώρα πριν από 74 χρόνια εδώ λίγο παρακάτω.

Στις 28 Ιούνη 1944 οχτώ παλικάρια, πλήρωσαν με το ανώτατο τίμημα, την ίδια τους την ζωή, τον ανυπόταχτο αγώνα που διεξήχθη και στο Σουφλί, ενάντια στους Ναζί καταχτητές.

Άλλη μια ηρωική σελίδα στο έπος της Αντίστασής ενάντια στον κατακτητή.

Το 1944 ο ΕΛΛΑΣ στον Έβρο μετρούσε τρία τάγματα με εννέα λόχους μάχιμους που δρούσαν σε όλο το μήκος του νομού, χώρια οι εφεδρείες. Πριν την ενέδρα που σκοτώθηκε ο ναζί αξιωματικός, λίγο έξω από το Σουφλί, η αφορμή για την εκτέλεση των οχτώ ο Ελλάς διεξήγαγε μια σειρά από επιτυχείς επιχειρήσεις που εξόργισαν τους Γερμανούς. Είχαν προηγηθεί οι ανατινάξεις των σιδηροδρομικών γεφυρών σε Λουτρά και Δίκαια όπου σταμάτησαν τον εφοδιασμό της Ναζιστικής πολεμικής μηχανής με χρώμιο, υλικό απαραίτητο για την Γερμανική πολεμική βιομηχανία. Οι Ναζί έβλεπαν το τέλος του πολέμου να πλησιάζει, τον Κόκκινο Στρατό να προελαύνει και αυτό τους έκανε να λυσσούν ακόμα περισσότερο.

Το μένος του κατακτητή ήταν τόσο που αμούστακα παιδιά εκτελούνταν προς «παραδειγματισμό και συμμόρφωσιν» του αγωνιζόμενου λαού.

Το μέτρο των αντιποίνων, από τα πιο αποκρουστικά έχει γνωρίσει, η ανθρώπινη ιστορία, εφαρμόστηκε κατά κόρον από τους Γερμανούς καταχτητές όπου χιλιάδες ήσαν αυτοί που εκτελέστηκαν. Ούτε καν τους κανόνες του πολέμου , τα προσχήματα δεν κρατούσαν.

Ήδη στις 10 Ιουνίου είχαν διαπράξει ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου, την σφαγή του Διστόμου με εκατοντάδες νεκρούς. Παντού στη χώρα εκατόμβες νεκρών, Καλάβρυτα, Καισαριανή, Κανδανος...πάνω απο 90 πόλεις και χωριά μετρούν μαζικές εκτελέσεις σε όλη την χώρα, ολοκαυτώματα, χιλιάδες οι νεκροί στην πλειοψηφία τους άμαχοι γυναίκες και παιδιά ακόμα και βρέφη!

Τέτοιο το μένος του καταχτητή. Το μαρτυρικό Σουφλί ανταρτομάνα του Έβρου και όχι μόνο, ήξερε από πρώτο χέρι τι θα πει αγώνας. Δεκάδες τα ονόματα αυτών που πολέμησαν ανά για την αποτίναξη της τριπλής κατοχής, δώσαν την ζωή τους για την λευτεριά που τόσο λαχτάρησαν και δεν έμειναν μόνο εκεί πέρασαν στις γραμμές του ΔΣΕ παίρνοντας μέρος στην υπέρτατη στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα.

Ο αγώνας όλων τους σηματοδοτεί τη δύναμη των ιδεών της κοινωνικής απελευθέρωσης. Τις ανεξάντλητες δυνάμεις που μπορεί να αντλήσει το εργατικό λαϊκό κίνημα μέσα στην πάλη του για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο ηρωισμός και η θυσία τους αγκαλιάζει το χτες και το σήμερα. Αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για τις ερχόμενες γενιές.

Η ιστορική μνήμη υπάρχει και πρέπει να υπάρχει. Όμως δεν αρκεί.

Εμείς στη μνήμη τους, άλλα και όλων των προηγούμενων γενιών, δεν κάνουμε μνημόσυνο. Δεν κάνουμε ακίνδυνες για το σύστημα εκδηλώσεις.

Αντίθετα, οπλιζόμαστε με συμπεράσματα και πολύτιμα διδάγματα που προσφέρει όλη η 100χρονη πορεία του ΚΚΕ, για να μπορεί το Κόμμα να εκπληρώνει τα πολιτικά και επαναστατικά του καθήκοντα, για να γίνουμε πιο ικανοί σήμερα, στην πάλη μας ενάντια στα μονοπώλια, τον καπιταλισμό και τους πολιτικούς τους

υπαλλήλους, τις αστικές κυβερνήσεις. Στην οργάνωση και την καθοδήγηση της πάλης της εργατικής τάξης.

Φίλες φίλοι

δεν προέκυψε από το πουθενά η αγωνιστική διάθεση των Σουφλιωτών. Προέκυψε ως ώριμος καρπός του ταξικού αγώνα που πραγματοποιήθηκε πρίν ακόμα την έλευση των Γερμανών.

Γιατί η ιστορία του μαρτυρικού αυτού τόπου, του τόσο παγκόσμια γνωστού, γραφόταν και από πριν, όταν οι μεταξεργάτριες και οι σηροτρόφοι μάθαιναν πάνω στο πετσί τους το τι θα πει ταξική εκμετάλλευση, το τι θα πεί καπιταλιστική ειρήνη. Όταν μες στα κάτεργα των αδελφών Τζίβρε, στo εργοστάσιο του Χατζησάββα, εκατοντάδες νέες παιδιά ακόμα και 12 χρονών (!) επί δώδεκα ακόμα και δεκατέσσερις ώρες καθημερινά για έξι μέρες την βδομάδα, επεξεργάζονταν τα κουκούλια για να βγει το μετάξι, το ιδιαίτερο αυτό προϊόν αμειβόμενοι με πενταροδεκάρες. Εκτεθειμένες στις πνευμονίες και στην φυματίωση που θέριζαν, χωρίς κανένα δικαιώμα, έρμαια στις ακόρεστες ορέξεις των βιομηχάνων που θησαύριζαν στις πλάτες τους, αναψαν την φωτιά της εξέγερσης. Απεργίες, διαδηλώσεις συντάραζαν το Σουφλί συθέμελα, ανάγκαζαν πολλές φορές την επέμβαση του στρατού ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που οι διαμαρτυρίες διαλυόταν με τα όπλα.

Ήταν εκείνες οι απεργίες που άντρωσαν τον λαό του Σουφλίου και των γύρω περιοχών, ένα Σουφλί που τότε αριθμούσε περί των 14.000 κατοίκων, και μετρούσε συγκεντρώσεις των 3.000 ατόμων κύρια εργάτες γης, φτωχοί αγρότες- σηροτρόφοι και φυσικά μεταξεργάτριες. Τα αιτήματα πολλά, από την καλυτέρευση των συνθηκών δουλειάς μέχρι και προωθημένα πολιτικά όπως το να φύγει η κυβέρνηση Μεταξά που ακούστηκε τον Ιουνιο του 1936 δύο μόλις μήνες πριν την εγκαθίδρυση της δικτατορίας.

Μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης οι Σουφλιώτες έμαθαν τι θα πει απεργοσπάστης, τι θα πει αφεντικό, αλλά και τι θα πει οργανωμένος αγώνας, τι θα πει σωματείο και εν κατά κλείδι τι θα πει να είσαι πρωτοπόρος εργάτης, να είσαι κομμουνιστής . Δεκάδες απεργίες, αποχές, διαδηλώσεις, σε διάστημα λιγότερο των τεσσάρων χρόνων από το 1932 εως το 1936, συντάραξαν το

Σουφλί, την μικρή Μόσχα του Έβρου όπως λέγονταν και όχι τυχαία. Ήδη από το 1924 στην Κορνοφωλιά λειτουργούσε οργάνωση του κόμματος με γραμματέα τον Αρπατζιάνη…….

Από τα μέσα του 1930 το Σουφλί απαριθμούσε οργανώσεις του ΚΚΕ μες στην πόλη και στα γύρω χωριά, οργανώσεις της ΚΝΕ στα τρία εργοστάσια μεταξιού, πιθανά και στους εργάτες γης αλλά και στην ύπαιθρο, στην Κορνοφωλιά, στα Λαγυνά, στην Λυκόφη και στα χωριά προς τον ορεινό όγκο την Κυριακή και άλλα.

Φίλες και φίλοι

είναι ανάγκη περισσότερο απο ποτέ σήμερα να μαθαίνουμε την ιστορία μας. Μια ιστορία συνυφασμένη με τον ένα αιώνα ύπαρξης του κόμματος μας. Απο την κούνια του ακόμα του ΚΚΕ υπήρξε συνώνυμο του αγώνα του λαού προς οποιοδήποτε δυνάστη, ντόπιο ή ξένο. Για αυτό και κυνηγήθηκε όσο κανένα άλλο κόμμα στην Έλλαδα. Η αστική τάξη ήξερε και ξέρει τον πραγματικό της αντίπαλο.

Εμείς μαθαίνουμε συζητούμε διδασκόμαστε απο την ιστορία μας, δεν διστάζουμε να παραδεχτούμε τα λάθη μας. Δεν χαρίζουμε όμως τίποτα. Δεν θα αφήσουμε αυτούς που έχουν αλλάξει χίλιες θέσεις, πάντα σε όφελος των αστών να διαστρεβλώσουν την μια και μοναδική αλήθεια: κάθε δράση του ΚΚΕ, κάθε του κίνηση αποσκοπούσε και αποσκοπεί στο όφελος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, τους φτωχούς αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού. Αυτή την αλήθεια θέλουν να κρύψουν.

Έτσι σήμερα που με τυράκι την ονομασία των Σκοπίων υλοποιούν μέχρι κεραίας τον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ και των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, που δίνουν γη και ύδωρ στους Αμερικάνους μας κουνούν το δάχτυλο και καπηλεύονται ακόμα και φράσεις του Λένιν για να μας κάνουν το άσπρο μαύρο. Και ποιό είναι το άσπρο; Πως με την παρούσα συμφωνία και οι αλυτρωτισμοί παραμένουν και μάλιστα ενισχύονται όταν μιλάμε για μακεδονική γλώσσα και εθνότητα, αλλά και την κερκόπορτα για την αποσταθεροποίηση της περιοχής με την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ ανοίγουμε.

Το ΚΚΕ έχει πάγιες θέσεις όλα αυτά τα χρόνια:

Καμία συμφωνία φιλίας, ειρήνης και συνεργασίας ανάμεσα στα δύο κράτη δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στο πλαίσιο ΝΑΤΟ – ΕΕ.

Συμφωνίες που γίνονται μέσα στο πλέγμα των ανταγωνισμών για τις ενεργειακές μπίζνες και τον έλεγχο αγορών δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια.

Εμείς λέμε:

Σύνθετη ονομασία με αυστηρά γεωγραφικό προσδιορισμό. Αυτό σημαίνει βεβαίως ότι δεν μπορεί να αναγνωρίζεται «μακεδονικό έθνος» ή «μακεδονική γλώσσα». Ταυτόχρονα, απάλειψη όλων των αλυτρωτικών στοιχείων από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, διαφορετικά τα σπέρματα του αλυτρωτισμού θα είναι πάντα στο παρόν, έτοιμα για πάσα χρήση, ανάλογα με τις εξελίξεις, την πορεία των συμφωνιών και των ανταγωνισμών στην περιοχή.

Τα ζητήματα αυτά δεν γίνεται παρά να αντιμετωπίζονται ενιαία, ως ΕΝΑ πακέτο λύσης και όχι βεβαίως αποσπασματικά, αφού η ουσία του προβλήματος δεν βρίσκεται στο όνομα, αλλά σε όλους αυτούς τους παράγοντες που μπορούν να ανοίξουν θέματα αμφισβήτησης συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων, υποδαύλισης εθνικιστικών εκδηλώσεων.

Από όλα τα παραπάνω, προκύπτει ότι η αντίθεση του ΚΚΕ στη συμφωνία κυβέρνησης - ΠΓΔΜ είναι η μοναδική που υπερασπίζει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Είναι ταυτόχρονα πατριωτική και διεθνιστική, κατευθύνεται ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης. Γι' αυτό άλλωστε και ενοχλεί...

συντρόφισσες και σύντροφοι

χρειάζεται να σταθούμε λίγο και στο περίφημο τέλος των μνημονίων, που τόσο διαφημίζει η συγκυβέρνηση. Το διαφημίζει τόσο όσο και το περίφημο πια σκίσιμο των μνημονίων του 2015..

και το λέω αυτό για να υπενθυμίσω πως κανείς πια δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στην ψεύτικη κυβέρνηση της αριστεράς, στην κυβέρνηση του δώστα όλα και στην κυβέρνηση της κάλπικης ελπίδας. Δεν γινόμαστε κακοήθεις φίλες και φίλοι. Η αλήθεια είναι πως είτε με μνημόνιο είτε χωρίς πάλι ο λαός θα ματώνει και οι έχοντες θα κερδίζουν. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ερίζουν για το ποιός θα μοιράσει καλύτερα τα κέρδη της περιβόητης πια ανάπτυξης στο μεγάλο κεφάλαιο. Κάθε βδομάδα δίνουν διαπιστευτήρια στον ΣΕΒ και στους Ευρωπαίους εταίρους. Δεν διστάζουν σκόπιμα να αποκρύπτουν πως ακόμα και αν τελειώσει το μνημόνιο η εποπτεία θα παραμείνει όπως και τα ματοβαμμένα πλεονάσματα όπως και οι χιλιάδες μνημονιακοί νόμοι που διατηρούνται στο ακέραιο.

Κουράγιο μας λεν και υπόσχονται πως για κάθε νέο μέτρο, όπως το κόψιμο των συντάξεων που έρχεται, και χωρίς μνημόνιο παρακαλώ, θα συνοδεύεται και με ένα αντίμετρο. Είναι θρασύτατοι. Βγάζουν και απο την μύγα ξίγκι. Για τα αντίμετρα έχουν ως σκοπό να μοιράσουν την φτώχεια μεταξύ φτωχών και εξαθλιωμένων! Και φυσικά δίνουν και στο κεφάλαιο απο αυτά που ήδη παίρνουν και θα πάρουν. Χαρακτηριστικό το χαράτσι για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στον λογαριασμό της ΔΕΗ.

ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ πανηγυρίζουν για την νέα εποχή που φέρνουν. Τι ενοoούν δηλαδή; ποιός ο λόγος της πραγματικής χαράς της κυβέρνησης;

Μα φυσικά επειδή ολοκλήρωσε τη βρώμικη αποστολή που άφησαν στη μέση οι προηγούμενοι, υλοποιώντας μέχρι κεραίας τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα, παίρνοντας νέα και αναλαμβάνοντας δεσμεύσεις που εκτείνονται για πολλές δεκαετίες μπροστά. Γιορτάζει επειδή για το κεφάλαιο γίνεται «βιώσιμο» το χρέος. Επειδή ο λαός θα πληρώσει στο ακέραιο ένα χρέος που δεν δημιούργησε και επειδή το κεφάλαιο και το κράτος του θα έχουν «χώρο» ώστε μεγαλύτερο κομμάτι της λαϊκής αφαίμαξης να

τροφοδοτεί τις επενδύσεις, τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων. Επειδή για να στηθεί όλος αυτός ο μηχανισμός διευκόλυνσης των καπιταλιστών, ο λαός θα ματώσει με μέτρα πάνω στα μέτρα και μάλιστα με τακτικές - εξαμηνιαίες «αξιολογήσεις», ώστε να ξεδιπλώνεται απρόσκοπτα η αντιλαϊκή κλιμάκωση. Η κυβέρνηση καλεί το λαό να νιώσει ανακούφιση και να μοιραστεί μαζί της τα συχαρίκια που απολαμβάνει από τους διεθνείς οργανισμούς για την προσήλωσή της στις «μεταρρυθμίσεις». Μόνο που κάθε επιβράβευση προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από εκπροσώπους οργανισμών όπως ο ΟΟΣΑ, η ΕΕ, από πιστοληπτικούς οίκους κ.λπ., είναι άλλη μια φτυαριά στο οριστικό θάψιμο των εργατικών δικαιωμάτων, άλλο ένα «μπράβο» για την εξασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης.

Οσο κλιμακώνεται σε όλα τα επίπεδα η επίθεση στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, τόσο ξεπέφτει και η αντιπαράθεση ανάμεσα στα αστικά κόμματα σε πλευρές που δεν αγγίζουν αυτήν τη στρατηγική. Τόσο περισσότερο φανερώνεται ότι όλοι μαζί συγκλίνουν στους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης, δηλαδή της επίθεσης διαρκείας στους εργαζόμενους. Οι διεργασίες που συντελούνται στο αστικό πολιτικό σκηνικό με αφορμή το Σκοπιανό, που περιλαμβάνουν αποχωρήσεις και μετακινήσεις βουλευτών, απειλές και εκβιασμούς, καταγγελίες για εμπλοκή επιχειρηματικών κέντρων κ.λπ., είναι ενδεικτικές της μπόχας που συνοδεύει μια πολιτική κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κεφαλαίου. Μέσα από αυτήν την μπόχα παλεύει να αναμορφωθεί το πολιτικό σύστημα, για να σερβίρει νέες αυταπάτες στα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Είναι πρόκληση να παριστάνει η κυβέρνηση το «θύμα επιχειρηματικών συμφερόντων». Όπως και κάθε αστική κυβέρνηση, άλλωστε, είναι τμήμα τέτοιων σχεδιασμών, υλοποιώντας τα μέτρα που παραγγέλνουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι άλλοι καπιταλιστές.

Οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές που πασχίζει να συντηρήσει με κάθε αφορμή απέναντι στη ΝΔ γίνονται θρύψαλα όταν η συζήτηση

φτάνει στο «διά ταύτα». Είτε στη «διευθέτηση» του κρατικού χρέους, είτε στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, είτε στη διαχείριση του Προσφυγικού, είτε στην «αντιμετώπιση της διαπλοκής», αποκαλύπτεται ότι υπηρετούν την ίδια ακριβώς στρατηγική.

Όλοι τους μαζί υπηρετούν ένα σύστημα σάπιο μέχρι το μεδούλι, που στηρίζεται στο κυνήγι της καπιταλιστικής κερδοφορίας και που με κάθε ευκαιρία κάνει φανερό ότι το κυνήγι αυτό δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτό αποδεικνύεται πια όλο και συχνότερα, σε κάθε μικρό και μεγάλο λαϊκό πρόβλημα. Είναι η πραγματικότητα αυτή που «φωνάζει» μπροστά στις μεγάλες καταστροφές που φορτώνονται τα λαϊκά νοικοκυριά, όπως αποδείχθηκε ξανά στη Μάνδρα, στη Θεσσαλονίκη και αλλού, όπου οι κάτοικοι μαζεύουν ξανά τα κομμάτια τους μέσα από τη λάσπη. Ειδικά η αθωράκιστη Μάνδρα, που πριν από εφτά μήνες θρήνησε 24 νεκρούς, με την κυβέρνηση να απαντάει με μία ακόμα «αναπτυξιακή» φιέστα, δίπλα της στην Ελευσίνα, γίνεται εμβληματικό παράδειγμα για το ότι αυτή η πολιτική είναι εγκληματική για την εργατική τάξη.

Φίλες και φίλοι

Απάντηση των εργαζομένων δεν μπορεί να είναι η παραίτηση, ο συμβιβασμός με τα ψίχουλα. Μόνο η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, οργανωμένοι στα σωματεία τους, συσπειρωμένοι στην πάλη, διεκδικώντας ανυποχώρητα την ικανοποίηση των αναγκών τους, μπορούν να βάλουν εμπόδια, να αποσπάσουν έστω και προσωρινά μέτρα ανακούφισης. Όσο αναπτύσσεται αυτή η σκληρή πάλη, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους χώρους δουλειάς και κλάδους, τόσο περισσότερο θα χρεοκοπούν και οι αυταπάτες, θα ακυρώνεται στην πράξη η προσπάθεια της κυβέρνησης να κερδίσει

την «υπομονή» των εργαζομένων σε θυσίες για να κατοχυρώνεται η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Τώρα πρέπει να φτάσει σε ακόμα περισσότερους ανθρώπους του μόχθου το κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ. Είναι καιρός να κατασταλάξουν πιο ώριμα συμπεράσματα από τα τελευταία χρόνια, και αυτό να μεταφραστεί σε πιο μαχητικούς αγώνες, σε συμβολή στην ανασύνταξη του κινήματος, για να περάσει στην αντεπίθεση. Είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι που εκτιμούν τη δράση του Κόμματος, προβληματίζονται από τις παρεμβάσεις του, λένε με κάθε τρόπο ότι «κάτι πρέπει να γίνει». Σε όλους αυτούς απευθυνόμαστε, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν σε προηγούμενες εκλογικές μάχες. Θέλουμε να γίνει θέμα συζήτησης η διέξοδος που προτείνει το ΚΚΕ, το κάλεσμα για αλλαγή των συσχετισμών παντού, η ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής πάλης, της Κοινωνικής Συμμαχίας για τη ριζική ανατροπή αυτής της κατάστασης.

Σας ευχαριστώ