Ο Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος με τον Μηταράκη για ΕΟΖ στη Θράκη

Την έντονη ανησυχία του για το αναπτυξιακό μέλλον της του Έβρου και της Θράκης, εξέφρασε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος στον υφυπουργό Ανάπτυξης, κ. Νότη Μηταράκη, ο οποίος συνοδευόμενος από τον  Γενικό Γραμματέα Στρατηγικών και Ιδιωτικών Επενδύσεων του Υπουργείου Ανάπτυξης, Πέτρο Σελέκο, πραγματοποίησε περιοδεία στη Θράκη.

Ο Μητροπολίτης εξέφρασε την πλήρη αντίθεσή του στην πρόθεση της κυβέρνησης για την δημιουργία και λειτουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης (ΕΟΖ) στην Θράκη, τονίζοντας: «Επιμένω στην αρνητική μου άποψη που είχα απ’ αρχής ότι ο τόπος μας δεν μπορεί να δεχτεί κάποιες διαφοροποιήσεις. Οποιαδήποτε διαφοροποίηση της περιοχής μας από την υπόλοιπη χώρα θα είναι απ’ αρχή και άλλων διαφοροποιήσεων δηλαδή εθνικών συμφερόντων για τον τόπο. Ο φόβος μας εδράζεται στο εξής και δεν είναι φόβος χωρίς υποψία,  εδράζεται στο γεγονός ότι η ΕΟΖ - απ’ ότι λέγεται - δίνει πολύ χαμηλά ημερομίσθια. Οι Έλληνες δεν θα καταδεχθούν ακόμη μια, τέτοια,  εξαθλίωση μισθού και ημερομισθίου οπότε, οι εθνικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας δεν θα ισχύουν εδώ, ακριβώς λόγω του ειδικού εργασιακού καθεστώτος που θα έχουμε αποδεχθεί.  Κατά συνέπεια, ποιοί θα είναι αυτοί που θα εργάζονται στην ΕΟΖ; Θα είναι λαθραίοι ή νόμιμοι μετανάστες από την υπόλοιπη χώρα ή από οπουδήποτε αλλού. Ή θα είναι κάτοικοι την νότιας Βουλγαρίας που με το άνοιγμα των τελωνείων Ροδόπης και Ξάνθης θα είναι πάρα πολύ εύκολο να έρχονται εδώ μόνο για να εργαστούν, όπως θα είναι και κάτοικοι από την γειτονική Τουρκία που και εκείνοι θα θέλουν να ‘ρθουν πολύ άνετα για να εργάζονται ίσως και με ειδική εργατική βίζα. Τις συνέπιες μπορεί να τις καταλάβει πλέον ο οποιοσδήποτε. Εδώ εδράζεται ο φόβος και η αγωνία μας γι’ αυτό που προαγγέλθηκε ανεπίσημα, αφού ακόμη δεν ξέρουμε κάτι επίσημο.

Από την πλευρά του Σεβασμιωτάτου τέθηκε και το θέμα της εγκατάστασης των χρυσωρυχείων, για τα οποία υπενθύμισε, «την παλαιότερη δική μου άρνηση μετά επιμονής και την αντίδρασή μου στο παλαιό συλλαλητήριο που είχε γίνει» και κατόπιν υπογράμμισε: «Πριν από δύο, δυόμιση χρόνια είχα ζητήσει δημόσια να συζητήσουμε την πρόταση μη τυχόν μια υπερβολική ευαισθησία μας για τα περιβαλλοντικά γίνει η αφορμή να έρθουμε σε αντιπαράθεση με ανθρώπους ανέργους, με ανθρώπους απολυμένους και με ανθρώπους οικονομικά αδύναμους. Εκφράζοντας την αγωνία μου για τον πληθυσμό μας, μου ειπώθηκε: «Σεβασμιώτατε κάνετε υπομονή τα πράγματα θα ‘ρθουν καλύτερα θα εξασφαλίσουμε άλλες θέσεις εργασίας που δεν θα έχουν ίχνος επικινδυνότητας». Και είπα: «πολύ καλά μακάρι έτσι να γίνει». Πέρασαν όμως δυόμιση χρόνια και δεν ήρθε καμία θέση εργασίας, δεν προέκυψε κάτι νεότερο από πουθενά. Συγχρόνως βλέπω και διαπιστώνω, και το λέω μετά λύπης, ότι εθνική, ισχυρή, ελληνική πολιτική για τον τόπο δεν υπάρχει και το διαπιστώσαμε πρόσφατα και με τους λαθρομετανάστες. Την ίδια στιγμή βλέπω να βυθιζόμαστε σε μια εξαθλίωση, σε έναν οικονομικό μαρασμό ως περιοχή και συγχρόνως αιμορραγούμε από επιστημονικό και εργατικό δυναμικό, με τους ανθρώπους μας, κατά κανόνα νέους, να φεύγουν σε αναζήτηση εργασίας.

Άρα, λοιπόν, είπα και στον υπουργό, ότι προσωπικά δεν θα είχα αντίρρηση να συζητήσουμε το θέμα, να συζητήσουμε την πρόταση και να την αποδεχθούμε, όμως όχι ανεξέλεγκτα. Απαραίτητα θα πρέπει να προχωρήσουμε τήρηση απαραίτητα δύο όρων: ο ένας είναι η τήρηση των περιβαλλοντικών όρων έτσι όπως προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προτείνω και νομίζω πως επιβάλλεται να συγκροτηθεί μία ειδική ομάδα επιστημόνων, νέων παιδιών που κατάγονται από τον τόπο, που μένουν εδώ, που είναι τα συμφέροντά τους και οι οικογένειές τους εδώ, ώστε στο διηνεκές να διαπιστώνει και να ερευνά την τήρηση αυτών των περιβαλλοντικών όρων και συγχρόνως, κάθε δεσμεύσεως που απαιτεί μια τέτοια επένδυση. Και δεύτερον να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτοί που θα εργάζονται σε μια τέτοια επένδυση θα είναι όλοι από τον τόπο τον δικό μας και όχι από αλλού. Προσκλητήριο προς όλους όσους κατάγονται από εδώ και έχουν μια σχέση με την ειδίκευση ή με αυτές τις εργασίες που γίνονται εκεί. Ειπώθηκε και κάτι για τον μεταλλευτικό κώδικα, ο οποίος χαρακτηρίζεται απ’ όλους ως απαρχαιωμένος. Ο μεταλλευτικός κώδικας είναι ένας νόμος και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε,  οι πολιτικοί μας μπορούν μέσα σε μια μέρα να τον μετατρέψουν. Και αν είναι απαρχαιωμένος να τον επικαιροποιήσουν και να τον αποδώσουν επ’ ωφελεία της χώρας μας και των κατοίκων μας.

Σχετικά με το κλίμα που εισέπραξε από τον υφυπουργό Ανάπτυξης και τον Ειδικό Γραμματέα, ο κ. Άνθιμος το χαρακτήρισε πολύ καλό, τονίζοντας ότι «τα μέλη της κυβέρνησης έδειξαν να ενδιαφέρονται γι’ αυτές τις αγωνίες μας. Μου είπαν ότι οπωσδήποτε θα ενημερωθούμε όλοι μας, ώστε να μην υπάρχει κανένα ίχνος αμφιβολίας γι’ αυτό και να μην υπάρχει και καμιά αγωνία για το καλύτερο για τον τόπο μας. Εθνικά πρώτα και οικονομικά έπειτα. Εμένα το κριτήριό μου είναι αυτό, η εθνική θωράκιση του τόπου που πρέπει οπωσδήποτε να είναι ισχυρή και να μην υπάρχει καμία αμφιβολία στον πληθυσμό για το μέλλον και να μπορεί εδώ να αναπτύσσεται, να κάνει παιδιά, να κάνει σπίτια, να κάνει επενδύσεις και στη συνέχεια η καλύτερη βελτίωση των οικονομικών όρων, της ανάπτυξης και της διαβιώσεών μας».