Για τα παιδιά μας

Ν. Λυγερός

- Γιατί δεν μας έχετε πει τίποτα;

- Για ποιο πράγμα;

- Για τα παιδιά!

- Ποια;

- Ξέρετε εσείς...

- Μεγάλωσαν.

- Έχετε δίκιο. Κάτι άλλο;

- Δεν τα ξέχασα.

- Το ξέρω.

- Σημασία έχει να ζουν στο τόπο τους.

- Είναι όμως ελεύθερα.

- Όταν τα έδειχναν δεν ήταν.

- Και τώρα;

- Τώρα είναι ελεύθερα ακόμα και πολιορκημένα.

- Αυτό είδα.

- Είδες το σωστό!

- Θα αντέξουν όμως;

- Άντεξαν όταν ήταν πιο δύσκολα.

- Το ξεπέρασαν.

- Ναι, με πάθος.

- Και τα μαθήματα πώς ήταν;

- Παράξενα βέβαια...

- Και τα θέματα;

- Όποιο να αγγίζαμε, γινόταν φιλοσοφικό!

- Τι εννοείτε;

- Η έννοια της ελευθερίας είναι δύσκολη.

- Για τα εγκλωβισμένα;

- Ειδικά γι'αυτά!

- Μα γιατί;

- Διότι γεννήθηκαν σε μια φυλακή.

- Και δεν ήξεραν πώς ήταν έξω;

- Όχι!

- Δεν κατάλαβα.

- Δεν ήξεραν τι σημαίνει να είσαι μέσα.

- Πώς είναι δυνατόν;

- Ήταν η μόνη δική τους πραγματικότητα.

- Και για την ιστορία;

- Ξεφεύγαμε από την λογοκρισία.

- Δηλαδή;

- Ήμασταν ήδη απαγορευμένοι, τι να λογοκρίνουν;

- Και το μάθημα;

- Ήταν του ελληνισμού, δίχως κανένα συμβιβασμό.

- Τώρα εξηγείται λοιπόν.

- Δεν έχουμε άλλη λύση.

- Για να λύσει το πρόβλημα.

- Για ν'αντέξουν ως τη λύση