Ποίημα : «Ο φάρος της Αλεξανδρούπολης».

Από την ποιητική συλλογή «Ρίζες» του Βαγγέλη Γιαννελάκη που κατάγεται από την  Αετοκορυφή Σαπών.

Ο φάρος της Αλεξανδρούπολης.

Αγάπη μου όμορφη χαμογελάς πάνω στους φάρους.

Της καρδιάς μου πανέμορφη

στα βότσαλα και στους πόντους.

Τα λιµάνια διάπλατα

φωτισµένα σε περιµένουν,

τα τείχη σου άπαρτα

το γόνο σου προστατεύουν.

Λυχνίες άσβεστες

τα βήµατά σου σκιάζουν.

Οι µνήµες στις άπιστες

ακρογιαλιές σου βουλιάζουν.

Πυγολαµπίδες αµέτρητες

τα χνάρια σου στιγµατίζουν.

Βραχοκολώνες αστέρειωτες

χάνονται στον κυµατισµό σου.

Βραδυές αξηµέρωτες

σβήνουν στο πρόσωπό σου.

Πόλις αγέρωχη,

άτι του παραλόγου.

Ολύµπια, υπέροχη,

νότα του πενταγράµµου.

Κάθε που έρχεσαι

στα θαµπά όνειρά µου,

σαν πίδακας ορέγεσαι

την πολύχρωµη µατιά µου.

Ανέραστοι φάροι!

Ερωτευµένο φεγγάρι!

Φωτίστε τα πλήγµατά µου,

ποιήστε την κάθαρση

βαθειά µεσ' στην καρδιά µου.

Στα δάση των µοισέδων,

στον ήχο υπόκωφων αµανέδων,

Ελάτε να χορέψουµε καρσί

µεθώντας µε Μαρωνίτικο κρασί.