Χαμένη Ατλαντίδα: Μύθος ή πραγματικότητα;

Υπήρξε ή όχι κάποτε η χαμένη Ατλαντίδα; Και αν ναι ποια ήταν η ακριβής τοποθεσία της; Γιατί εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει κανένα υλικό κατάλοιπο, καμιά αρχαιολογική μαρτυρία;

Μήπως υπήρξε, αλλά μόνο στη φαντασία των ανθρώπων, στους μύθους και τους θρύλους της ανθρωπότητας;

Ανεξαρτήτως όμως με την πραγματική φύση της περιβόητης ηπείρου, υπάρχουν και αυτοί που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην εξιχνίαση ενός από τα μεγαλύτερα μυστήρια όλων των εποχών.

Ειδικότερα, εξειδικευμένοι επιστήμονες και ερευνητές από όλο τον κόσμο συγκεντρώθηκαν στην πανέμορφη Σαντορίνη για να  ανταλλάξουν απόψεις και θεωρίες για τη χαμένη Ατλαντίδα.

Σύμφωνα με το περιοδικό Φαινόμενα και τον Μηνά Παπαγεωργίου, στα τέλη Ιουνίου 2011, πραγματοποιήθηκε το 3ο Διεθνές Συνέδριο για την Ατλαντίδα, υπό την αιγίδα των τμημάτων Γεωλογίας του  Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Πατρών, της Εταιρείας Μελέτης της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (ΕΜΑΕΜ) καθώς και του οργανισμού “Ηλιότοπος.”

Συνολικά στο συνέδριο έγιναν 23 διαλέξεις, οι 10 από Έλληνες και οι 13 από ξένους, από διάφορες χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ρουμανία, η Νορβηγία, η Ισπανία και η Αυστραλία.

Ο καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, και πρόεδρος της ΕΜΑΕΜ, Σταύρος Παπαμαρινόπουλος εισήγαγε το κοινό στο θέμα, ενώ στην ομιλία του ισχυρίστηκε πως η Ατλαντίδα υπήρξε και μάλιστα στην ίδια χρονική περίοδο με μια ισχυρή Αθήνα, κατά τη διάρκεια του 12ου προχριστιανικού αιώνα. Αναφέρθηκε δε εκτεταμένα στις πλατωνικές περιγραφές για την Ατλαντίδα.

Στη συνέχεια, παρουσιάστηκε η πρώτη επιστημονική έρευνα που διεξήχθη σε πραγματικό τόπο για την αναζήτηση της Ατλαντίδας, από τον Γάλλο Marc-Andre Gutscher του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου για την Επιστημονική Έρευνα.

Η έρευνα έλαβε χώρα, στον πυθμένα του νησιού Spartel, λίγα μόλις μίλια έξω από τα Στενά του Γιβραλτάρ.

Ωστόσο, η έρευνα δεν κατέδειξε την ύπαρξη στοιχείων στην περιοχή αυτή, που να παραπέμπουν σε μια βυθισμένη πολιτεία.

Αξίζει να σημειωθεί πως αυτήν την περίοδο, βρίσκεται σε εξέλιξη μια νέα επιστημονική μελέτη, στον υποθαλάσσιο και παράκτιο χώρο της χερσονήσου Κόστα Ντε λα Λουθ στην Ανδαλουσία, στο σημείο όπου εκβάλλει ο ποταμός Γουαδαλκιβίρ.

Μέσα στην επόμενη τριετία αναμένεται να ολοκληρωθούν οι έρευνες και να διεξαχθούν τα ανάλογα συμπεράσματα.

Διαφωτιστική ήταν η ομιλία, πάντα σύμφωνα με τα Φαινόμενα και το metafysiko.gr,του ηλεκτρονικού μηχανικού και μέλους της ΕΜΑΕΜ, Γιώργου Σαραντίτη, ο οποίος επισήμανε πως ο Πλάτωνας, στις αναφορές του για την Ατλαντίδα, δεν αναφέρει πουθενά με σαφήνεια πως η ήπειρος βυθίστηκε, όπως είναι η γενική πεποίθηση, γεγονός που έχει στρέψει τις έρευνες για την αναζήτησή της σε λάθος κατευθύνσεις.

Από την πλευρά του, ένας Ιταλός ερευνητής, ο Marco Bulloni, “τοποθέτησε” την Ατλαντίδα στα ρώσικα νησιά Solovetsky στη Λευκή Θάλασσα, τα οποία βρίσκονται πολύ κοντά στα σύνορα με τη Φινλανδία, προκαλώντας αίσθηση με την πρωτότυπη θεωρία του.

Μάλιστα ακολούθησε μια ιδιαιτέρως πειστική επιχειρηματολογία, σύμφωνα με την οποία στο κεντρικό νησί του συμπλέγματος, υπάρχουν έως και τις μέρες μας, δαιδαλώδεις υπόγειοι λαβύρινθοι που θα μπορούσαν να έχουν κατασκευαστεί από κάποιον αρχαίο πολιτισμό.

Ακόμα, σύμφωνα με τον Bulloni, υπάρχουν ενδείξεις καταστροφής και βύθισης ενός σημαντικού τμήματος του νησιού από τσουνάμι κατά το 1300 π.Χ.

Καταλήγοντας, τα βασικά συμπεράσματα του συνεδρίου έχουν ως εξής: η Ατλαντίδα υπήρξε και καταστράφηκε από κάποιο φυσικό φαινόμενο, όπως σεισμός ή τσουνάμι, πιθανότατα κατά το 13ο ή 12ο προχριστιανικό αιώνα.

Μάλλον δεν επρόκειτο για νησί αλλά μια περιοχή που βρισκόταν είτε στη νότια Ισπανία, είτε στις βορειοδυτικές ακτές της Αφρικής.

Τέλος, στο συνέδριο αποφασίστηκε πως πρέπει να συνεχιστούν οι έρευνες, υπό ένα επιστημονικό και πειραματικό πρίσμα.

http://www.cosmo.gr