Μια φορά και
έναν καιρό πατέρας και γιος ήθελαν να κινήσουν για την πόλη για να ψωνίσουν τα
απαραίτητα.
Πήραν λοιπόν μαζί τους και τον γκατζολάκο τους
για να τους βοηθήσει στο κουβάλημα και κίνησαν για την πολιτεία.
Πάνω στον γκατζολάκο καθόταν ο μικρός ενώ ο πατέρας
προπορευόταν πεζός κρατώντας τον χαλινό του ζώου. Εκεί που περπατούσαν λοιπόν,
συνάντησαν έναν διαβάτη ο οποίος σχολίασε:
«Κοίτα το παλιόπαιδο που κάθεται πάνω στο γκατζολάκι και
αφήνει τον γερο-πατέρα του να περπατάει και να κουράζεται».
Ο πατέρας που έδινε πάντα πολύ μεγάλη σημασία στο «τι θα
πει ο κόσμος», έδωσε αμέσως εντολή στο γιο του να ξεπεζέψει για να ανέβει
αυτός.
«Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.
Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν και παρακάτω συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας… τους ξίνισε τα μούτρα του και σχολίασε… «Καλά δεν ντρέπεται ο άσπλαχνος πατέρας που αφήνει το γιο του να περπατά και να κουράζεται ενώ αυτός στρογγυλοκάθεται πάνω στο γκατζολάκι;»
Κρύος ιδρώτας έλουσε τον δυστυχή πατέρα για το δηκτικό
σχόλιο, έτσι αμέσως ανέβασε και τον γιο του στο υποζύγιο.
«Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.
Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν, καβαλημένοι και οι δύο πάνω
στο γαϊδουράκι και λίγα χιλιόμετρα πριν την πόλη συναντούν έναν άλλο διαβάτη,
που βλέποντας τους έμεινε με ανοικτό το στόμα του και σχολίασε:
«Καλά δεν ντρέπονται οι αναίσθητοι που έχουν
στρογγυλοκαθίσει και οι δύο τους πάνω στο κακόμοιρο το γκατζολάκι;»
Μια και δύο ο πατέρας λέει στον γιο του: «Αυτό είναι άνω
ποταμών. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση τώρα που θα πάμε στην πόλη να εκτεθούμε!
Πρέπει να ξεκουράσουμε το γκατζολάκι!»
Φτιάχνουν λοιπόν ένα αυτοσχέδιο φορείο, έβαλαν το γκατζολάκι
απάνω και κίνησαν καμαρωτοί – καμαρωτοί για την πόλη.
Με το που φτάνουν στην αγορά φυσικά επεκράτησε μεγάλη
αναστάτωση αφού όλοι σκασμένοι στα γέλια σχολίαζαν «Κοίτα τους ηλίθιους έχουν
ένα μια χαρά γκατζόλι και αντί να τους κουβαλάει, το κουβαλάνε αυτοί!»
Και όλα αυτά προς μεγάλη απογοήτευση του αξιοπρεπούς
πατρός που τελικά είδε το χειρότερο εφιάλτη του να γίνεται πραγματικότητα.
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας;
1. Ποτέ μα ποτέ δεν μπορείς να έχεις τους πάντες
ικανοποιημένους.
2. Αν άγεσαι και φέρεσαι από την γνώμη των άλλων τότε
ποτέ δεν θα μπορέσεις να κάνεις αυτό που εσύ πραγματικά θέλεις και χρειάζεσαι.
ektiesthisi.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου