Όχι εδώ και τώρα εκλογές…

Ιωακείμ Βράβας

Το ότι η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση στερούνται λαϊκής νομιμοποίησης είναι πλέον πασιφανές. Αλλά σε μια χώρα που όποτε δεν είχε τίποτα να κάνει, έκανε εκλογές για να μην ασκήσει πολιτική και από τη Δευτέρα κιόλας συζητούσε για το πότε θα γίνουν και πως οι επόμενες εκλογές, η πρόταση για νέα προσφυγή σε κάλπες άμεσα, είναι επικίνδυνη.

 
Και είναι επικίνδυνη επειδή εν μέσω της τεράστιας λαϊκής αγανάκτησης εναντίον του συνόλου του πολιτικού συστήματος και των πρακτικών του, το πιθανότερο είναι να απέχει μαζικά από τις κάλπες. Και έτσι, οι λιγοστοί εναπομείναντες στρατευμένοι, θα δώσουν τα ποσοστά (όχι τους αριθμούς) που είναι απαραίτητα για (και καλά συναινετικές) κυβερνήσεις, που όμως πάλι θα στερούνται λαϊκής νομιμοποίησης. Θα έχουν όμως περάσει μέσα από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ της δημοκρατικής διαδικασίας και θα καμώνονται για λαϊκές εντολές, ενώ τα παπαγαλάκια θα κράζουν για μια απολιτίκ κινητοποίηση των αγανακτισμένων που δεν ήταν παρά μια φούσκα.

Αν θέλετε εκλογές, ουσιαστικές, και όχι απλά για να προλάβετε τις ισχυρές πολιτικές προτάσεις των αγανακτισμένων  και για να βαυκαλίζεστε για δήθεν επιβράβευση των προσπαθειών σας, με διακομματική συναίνεση( ξέρετε σαν αυτές για τις μίζες) αλλάξτε άμεσα τον εκλογικό νόμο, ώστε τα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια να αντιστοιχούν σε κενά έδρανα. Και αντιμετωπίστε αν μπορείτε, αυτή την κατάσταση.

Αλλά επειδή η ακυβερνησία δεν είναι λύση, αντί τα συστημικά σας δεκανίκια (βλ. Ανδριανόπουλος) να θέλουν να καταστείλουν εντέχνως οποιαδήποτε διαμαρτυρία προτείνοντας εκλογές ακόμη και με λίστα (!!!), ας πάμε σε δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα διατυπωμένο από το λαό προς το λαό και με σαφήνεια : πχ. «επιθυμείτε τη συνέχιση του δανεισμού της χώρας με τους προκυρηχθέντες περιορισμούς;». Σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα, κανείς δεν θα έχει το άλλοθι να απέχει , εξαιτίας της ανικανότητας των κομμάτων, και θα ληφθεί μια ουσιαστική απάντηση για το μέλλον της χώρας, η πρώτη μαζική απάντηση μετά το 1974 στο ερώτημα της κατεύθυνσης της Ελλάδας.

Ας αφήσουν λοιπόν τους ψευτοπαλληκαρισμούς οι βουλευτές που από ένστικτο επιβίωσης τώρα αντιστέκονται ενώ υπέγραφαν και διατυμπάνιζαν το Μνημόνιο Ι και δεχόταν αγόγγυστα τα περιοριστικά μέτρα των κυβερνήσεων, γιατί ουδείς έγκαιρα δεν προέβη σε μια επίσημη καταγγελία. Και μη πει κανείς ότι δε γνώριζαν, γι αυτό εκλέχθηκαν (όπως εκλέχθηκαν), για να γνωρίσουν, να μάθουν, να ενημερώνουν. Ας απαιτήσουν δημοψήφισμα, και ας μην αναλώνονται σε τερτίπια εσωκομματικών αντιπολιτεύσεων. Επιτέλους ας σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, όχι για να σώσουν το τομάρι τους, αλλά για αυτό το «απέραντο γαλάζιο» και όσα ενέπνευσε στα ελεύθερα πνεύματα ανά τους αιώνες.

Και έπειτα, αν ο λαός αποφασίσει αντίθετα στη διαγραφόμενη πρόταση από τους χώρους που υποστηρίζουν τη συνέχιση του δανεισμού της χώρας, τότε πάμε σε εκλογές, δίνοντας τον χώρο και τον χρόνο για ουσιαστικές πολιτικές ζυμώσεις. Όχι σε εκβιαστικές εκλογές με μοναδικό σκοπό την εκτόνωση και υπονόμευση της αγανάκτησης και τη ψευτονομιμοποίηση όσων έφτασαν τη χώρα μέσα στο γκρεμό. Να μην υποκύψουμε στις κινήσεις πανικού τους. Να εκφραστούμε όμως μέσω δημοψηφίσματος σε πρώτο χρόνο.