Ελαιοκράμβη: Το ΄΄ΒΑΡΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ΄΄ των Ενεργειακών Φυτών στην Ελλάδα

Του Χρήστου Κ. Γκιουμουσίδη

Με την Κλιματική Αλλαγή, αλλά συγχρόνως και με την Οικονομική Κρίση και την εμπλοκή του Δ.Ν.Τ., της Ε.Ε. & της Ε.Κ.Τ. στην ημερήσια διάταξη κάθε νοικοκυριού , μονοπωλώντας τις συζητήσεις ανδρών & γυναικών, νέων αλλά και μεγαλυτέρων, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας(΄΄πράσινες΄΄ μορφές ενέργειας) έρχονται να απαλύνουν την ήδη βεβαρυμένη ατμόσφαιρα από όλες τις πλευρές.

Και φυσικά στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας αποφασιστική είναι η συμβολή των ενεργειακών φυτών, όπως: η ελαιοκράμβη, ο ηλίανθος, ο σόργος, η σόγια. Την πρωτοκαθεδρία στην Χώρα μας πλέον κατέχει η καλλιέργεια της ελαιοκράμβης από τους Έλληνες Γεωργούς με την μέθοδο της συμβολαιακής γεωργίας.

Και φυσικά οι συνολικές ποσότητες της ελαιοκράμβης που παράγονται καταλήγουν στα ειδικά ανά την επικράτεια εργοστάσια, που με ειδικές μεθόδους και κατάλληλη επεξεργασία παράγουν το κραμβέλαιο. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι η οδηγία 2003/30/ της Ε.Ε., κατατάσσει τα καθαρά φυτικά λάδια, όπως το κραμβέλαιο, στην κατηγορία των βιοκαυσίμων.

Το λάδι της ελαιοκράμβης παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα, με πρώτο από όλα τη σημαντική οικονομία που συνεπάγεται η χρήση του, που μπορεί να φτάσει μέχρι και 40% στα συνολικά έξοδα, όχι μόνο κίνησης αλλά και θέρμανσης.

Το συγκεκριμένο αυτό καύσιμο επιπλέον έχει και υψηλότερη απόδοση, καθώς η χρήση του δεν προκαλεί καμιά φθορά στον κινητήρα. Ετσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το «απόλυτα βιολογικό καύσιμο», αφού από τη χρήση του εκπέμπονται ρύποι σε επίπεδο χαμηλότερο, ακόμα και από το ελάχιστο των προδιαγραφών της Ε.Ε. Κραμβέλαιο χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη για την παραγωγή βιοντίζελ (τα βιοκαύσιμα), η οποία είναι συνήθως ντίζελ για κινητήρες ντίζελ.

Το καύσιμο αυτό δεν είναι ένα καθαρό κραμβέλαιο, αλλά είναι χημικά επεξεργασμένα (με τη μορφή λιπαρών οξέων). Το βιοντίζελ μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο του ή ως πρόσθετο σε τακτική ντίζελ, συνήθως σε ποσότητες των λίγων (3-5) τοις εκατό. Καύσιμα που βασίζονται στο κραμβέλαιο είναι ακριβότερα κατά την παραγωγή απ’ ότι τα ορυκτά καύσιμα.

Παρ 'όλα αυτά, η τιμή τους μπορεί να είναι χαμηλότερη, δεδομένου ότι σε πολλές χώρες, τα καύσιμα αυτά προωθούνται μέσω φορολογικών κινήτρων, συνήθως με τη μορφή της μείωσης του ειδικού φόρου κατανάλωσης.

Η παραγωγή κραμβέλαιου και κατ’ επέκταση βιοντίζελ και η χρήση τους στις αστικές συγκοινωνίες, αλλά και στα ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητα είναι ήδη ευρέως διαδεδομένη σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πολωνία και η Γαλλία. Σειρά λοιπόν είναι της Χώρας μας, που θα πρέπει στοιχειωδώς να συμμορφωθεί στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να επιτεύξει τον στόχο του 20% της συνολικής κατανάλωσης σε καύσιμα το έτος 2020, που θα πρέπει να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Και βέβαια κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί το εργοστάσιο βιοντίζελ στις Φέρες του Δήμου Αλεξανδρουπόλεως, το οποίο επιδοτήθηκε με 55% ποσοστό επιχορήγησης πέρυσι από το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ακόμη δεν άρχισε την παραγωγική του λειτουργία. Διότι όταν οι πολιτικοί μας μιλάνε για ανάπτυξη και απασχόληση στην Επαρχία θα πρέπει να το κάνουν και στην πράξη και όχι μόνο λόγια του αέρα!!!