Διπλή παρέμβαση στο 1ο Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Ο Ορυκτός Πλούτος της Ελλάδας: βασικός μοχλός οικονομικής ανάπτυξης» πραγματοποίησαν οι Οικολόγοι Πράσινοι, την Τρίτη 5 Απριλίου
Mε φιμωμένα στόματα εκδήλωσαν σιωπηρά την αντίθεσή τους στην ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της χώρας και την ανυπαρξία ουσιαστικής διαβούλευσης με τις τοπικές κοινωνίες, σηκώνοντας πανό με το μήνυμα «Η σιωπή δεν είναι χρυσός-αντισταθείτε στην υποβάθμιση» έξω από το ξενοδοχείο King George, πριν την έναρξη του συνεδρίου.
Με παρέμβαση της εκπροσώπου Τύπου Ελεάννας Ιωαννίδου στο κεντρικό πρόγραμμα του συνεδρίου, όπου οι διοργανωτές αποδέχθηκαν σχετικό αίτημα των Οικολόγων Πράσινων. Παίρνοντας το λόγο μετά τις πολιτικές τοποθετήσεις της κ. Καραβασίλη, του κ. Καρτάλη, του κ. Μητσοτάκη και του κ. Αιβαλιώτη, η Ελεάννα Ιωαννίδου τόνισε:
«Συμμεριζόμαστε την αγωνία για αναζωογόνηση της ελληνικής οικονομίας. Διαπιστώνουμε όμως ότι ως λύση προωθείται, και μάλιστα με ακόμη μεγαλύτερη ένταση, η παλιά καταστροφική συνταγή που μας οδήγησε στη σημερινή οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση.
Η συζήτηση για τον ορυκτό πλούτο της χώρας ανοίγει υπό την πίεση της βαριάς ύφεσης που επιβάλλουν τα μέτρα που υπαγορεύει η τρόικα. Ανοίγει χωρίς θεσμικό πλαίσιο, χωρίς εθνικό χωροταξικό σχεδιασμό, χωρίς συγκεκριμένη στάθμιση οφέλους-ζημίας για την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον, υπό το καθεστώς του αποικιοκρατικού μεταλλευτικού κώδικα που ισχύει από τα χρόνια της χούντας. Όλα αυτά μας κάνουν απαισιόδοξους για την έκβασή της.
Η εμπειρία από τις χώρες όπου έχει περάσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δείχνει πως η ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών τους πόρων πάντα προβαλλόταν ως μόνη διέξοδος από την κρίση. Αποτέλεσμα είναι, όσες χώρες έχουν υπό εκμετάλλευση πλούσια ορυκτά κοιτάσματα, να έχουν φτωχούς και δυστυχισμένους λαούς και λεηλατημένους φυσικούς πόρους. Στην Ελλάδα, είναι δυστυχώς δεδομένη η ανεπάρκεια των κρατικών μηχανισμών ελέγχου τόσο για το περιβάλλον όσο και για τις φορολογικές υποχρεώσεις των μεταλλευτικών εταιριών. Τα ελληνικά οικοσυστήματα έχουν μεγέθη δυσανάλογα μικρά σε σχέση με τα σχεδιαζόμενα φαραωνικά μεταλλευτικά έργα, ενώ οι εξορυκτικές δραστηριότητες απειλούν περισσότερες θέσεις εργασίας από όσες υπόσχονται να δημιουργήσουν. Με τα δεδομένα αυτά, η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου δεν μπορεί να λειτουργήσει ως «μοχλός ανάπτυξης», παρά μόνο περαιτέρω υποβάθμισης. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι να ξανασχεδιάσουμε την εθνική μας οικονομία με επίκεντρο τον άνθρωπο, τα δικαιώματα και την ποιότητα της ζωής του, και στόχο την ταυτόχρονη διέξοδο από την οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση».
Απαντώντας σε θέσεις που εκφράστηκαν για με τα οικονομικά μεγέθη που κρύβονται στον υπέδαφος της Ελλάδας, η Ελεάννα Ιωαννίδου εξήγησε ότι πρέπει να μας ενδιαφέρει μόνο η αξία που μένει εντός συνόρων. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Χαλκιδικής όπου με βάση το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μεταλλευτικών δικαιωμάτων, ελάχιστες είναι και θα είναι οι απολαβές για την εθνική οικονομία. Σε ό,τι αφορά το επιχείρημα προηγούμενου ομιλητή για τις θέσεις εργασίας στα μεταλλεία Χαλκιδικής, τόνισε τις πολύ σημαντικές διαφορές σε αυτό το θέμα ανάμεσα σε δημοσιευμένα έγγραφα του υπουργείου Περιβάλλοντος και στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που αυτή τη στιγμή βρίσκεται υπό κρίση στο υπουργείο. Τόνισε επίσης την απουσία εναλλακτικού οικονομικού πλάνου με το οποίο θα έπρεπε να συγκρίνονται επενδύσεις αυτής της κλίμακας με τόσες αδιαμφισβήτητες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, προτού παρθεί η οποιαδήποτε απόφαση υλοποίησης. Σε αυτό το πνεύμα, οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε καταθέσει στο υπουργείο αναλυτικό υπόμνημα όπου αναφέρουμε τεκμηριωμένα τους λόγους για τους οποίους θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη επένδυση δεν πρέπει να προχωρήσει.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε από τους Οικολόγους Πράσινους στη διαμαρτυρία:
ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ: ΠΟΣΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥΣ ;
Για κάποιους ο ορυκτός πλούτος είναι απλώς ένα Ελντοράντο. Για χάρη του είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν κάθε πλούτο που μπορεί να υπάρχει στην επιφάνεια και να κινδυνεύει από τις εξορύξεις.
Στην κατηγορία αυτή ανήκει και η κυβέρνηση. Με άλλοθι την κρίση και την ανάγκη για θέσεις εργασίας και χρήματα, βαφτίζει ως «εθνικό συμφέρον» τη μεταλλευτική δραστηριότητα. Σε Στερεά Ελλάδα, Μακεδονία, Θράκη ετοιμάζεται να παραδώσει σε λίγους ιδιώτες ολόκληρες περιοχές, αγνοώντας επιδεικτικά τους κατοίκους τους και τις εναλλακτικές προοπτικές ανάπτυξης της τοπικής τους οικονομίας.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι καλούμε την κυβέρνηση να μας εξηγήσει με στοιχεία:
- Με ποιες άλλες προοπτικές ανάπτυξης, συγκρίνεται η μεταλλουργία για να κριθεί ως εθνικά συμφέρουσα?
- Έχουν περιληφθεί στη σύγκριση η καταστροφή βιοτόπων, δασών, γεωργικής γης, ακόμη και ενός Εθνικού Δρυμού που θυσιάζονται προκειμένου να αδειοδοτηθούν τα μεταλλεία?
- Πόσες θέσεις εργασίας δημιουργεί κάθε τέτοια επένδυση, και πόσες άλλες κλείνει με την υποβάθμιση της περιοχής γύρω από κάθε μεταλλείο?
- Ποιος και πώς θα διασφαλίσει τα νερά του Έβρου και της Χαλκιδικής από το κυάνιο που χρησιμοποιείται στη μεταλλουργία του χρυσού?
- Πώς θα διασφαλίσει τα νερά της Φθιώτιδας από τις υπόγειες εξορύξεις στην Οίτη?
- Πώς θα διασφαλίσει το νερό του λεκανοπεδίου Αττικής από τα μεταλλεία στη Γκιώνα και στο Μόρνο?
Η «κυβέρνηση της πράσινης ανάπτυξης» οφείλει να δώσει επιτέλους στον ελληνικό λαό και τις τοπικές κοινωνίες πειστικές εξηγήσεις και αποδείξεις. Το ΔΝΤ, η τρόικα και η εικόνα μας στις διεθνείς αγορές, δεν αρκούν ως άλλοθι για επεμβάσεις και λεηλασίες που μεταφέρουν και στις επόμενες γενιές τις συνέπειες του χρέους, καταστρέφοντας τελικά περισσότερα από όσα δημιουργούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου