"Η λάμψη και ο κίνδυνος της αριστεράς" - Άρθρο του Εβρίτη Αντιστράτηγου Νίκου Ταμουρίδη

Γράφει ο

Αντιστράτηγος (ε.α)

Νικόλαος Ταμουρίδης

Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ

Πέρασαν ήδη 40 ημέρες από τότε που είχαμε στη χώρα μας ακόμη μια ανίερη εκλογική αναμέτρηση, στην οποία πρωτοστάτησαν ο αυταρχισμός αλλά και ο λαϊκισμός, σε μια μεγαλειώδη εμφάνιση. Έπεσε η αυλαία για ένα ακόμη επεισόδιο του Ελληνικού δράματος, που με αγωνία παρακολουθεί ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος.

Νίκησαν οι εν Ελλάδι εκπρόσωποι του εθνομηδενισμού, οι οποίοι ακόμη θριαμβολογούν επί των ερειπίων του εθνικού οικοδομήματος και λεονταρίζουν παιδαριωδώς έναντι των δυτικών συμμάχων. Έχασαν αυτοί που επί χρόνια κατέστρεφαν τη χώρα, μη έχοντας την πολιτική δύναμη να οργανώσουν σωστά το κράτος, να επιβάλλουν την εφαρμογή των νόμων στο εσωτερικό και να υψώσουν σοβαρά το ανάστημά τους στο εξωτερικό.

Οι νικητές δεν πέτυχαν αυτοδυναμία (μπορεί και να μην την ήθελαν). Όμως, ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα σχηματιζόταν η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς. Γνωρίζοντας τη δύναμη των θέλγητρων της εξουσίας, έστησαν το άγαλμα της εξουσίας γυμνό, πλήρες κάλλους και κάλεσαν τους βουλομένους να προσέλθουν προς τέρψιν!

Έτσι προέκυψε μια περίεργη, μάλλον προσυμφωνημένη υβριδική συμμαχία. Μια κυβέρνηση, η οποία αρχικά νόμιζε ότι χρησιμοποιώντας την αρχή του αιφνιδιασμού και το δόγμα του σοκ, θα μπορούσε να σαρώσει τα πάντα, μέσα και έξω, εν ονόματι όλου του Ελληνικού λαού (ξεχνούν ότι τους ψήφισε μόνο το 36,3+4,7=41%)! Μια κυβέρνηση, που οι εκπρόσωποί της με αρκετή δόση καισαρισμού δήλωναν μέχρι πρότινος ότι είναι αποφασισμένοι ''να τα αλλάξουν όλα'', από τις διεθνείς μας συμμαχίες μέχρι ακόμα και την εθνολογική μας σύνθεση! Τους βλέπαμε καθημερινά να φέρονται απαξιωτικά στους ξένους αξιωματούχους και να κάνουν γιγαντιαίες δηλώσεις στα ξένα ΜΜΕ, να απειλούν για ''Grexit'' και για γεωπολιτική στροφή.

Η κίνηση αυτή, έδωσε βέβαια μια ανάσα αξιοπρέπειας και ικανοποίησε το θυμικό του μείζονος των ντροπιασμένων τα τελευταία χρόνια Ελλήνων, που έβλεπαν μέχρι πρότινος τους προκατόχους πολιτικούς να φέρονται με απίστευτη δουλοπρέπεια. Πλην όμως, στερουμένη εθνικής στρατηγικής και με αρκετή δόση ερασιτεχνισμού, έφερε δυστυχώς τη διεθνή απομόνωση της χώρας. Πολλοί από μας βιαστήκαμε να ''φουσκώσουμε'' από εθνική υπερηφάνεια, γιατί επιτέλους βρέθηκαν κάποιοι - και μάλιστα αριστεροί - να σηκώσουν το ανάστημά τους στους ξένους δανειστές (θαρρείς και δεν έφταιξε η Αριστερά για την επί δεκαετίες διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας και το χάος που δημιούργησε στην οικονομία, στα εργασιακά, στην παιδεία, και σε τόσους άλλους τομείς του κράτους).

Τώρα, μετά από μια σύντομη ''υπέροχη'' πτήση στον εναέριο χώρο του συναισθήματος, της επανάστασης και της αριστερής ιδεοληψίας, η κυβέρνηση προέβη σε ''αναγκαστική προσγείωση'' στον πρόχειρο διάδρομο της κυβερνώσας λογικής. Μετά τον εκλογικό σάλο, την πτώση του πολιτικού κονιορτού και τους αλαλαγμούς της νίκης, άρχισε μάλλον να βασιλεύει η ψυχρή κρίση. Αλλά φαίνεται ότι η κυβέρνηση είναι απίστευτα παγιδευμένη στις φανταχτερές προεκλογικές υποσχέσεις της. Έτσι, οι αρχικές κινήσεις της είναι τέτοιες που πλέον όλους ταλανίζει ένα βασικό λογικό ερώτημα: Είναι ικανοί οι νέοι κυβερνώντες να ανταπεξέλθουν στις προσδοκίες του λαού, αντιμετωπίζοντας με σοβαρότητα και σύνεση την δυτική κηδεμονία και την προτεσταντική αυστηρότητα ή θα σύρουν τη χώρα και το γένος ολόκληρο στην απόλυτη καταστροφή;

Κατά την άποψη του γράφοντος, οι οιωνοί δεν προαναγγέλλουν αισιοδοξία, αντιθέτως επιφαίνονται ιδιαίτερα δυσμενείς. Είναι ορατός ο εθνικός και πολιτικός κίνδυνος, καθώς το πνεύμα της (εντέχνως κεκαλυμμένης) αυταρχίας της αριστεράς ανατέλλει με φοβερή λάμψη! Ο σημερινός κυβερνήτης και οι ''δικοί του'' έχουν μελετήσει καλά, ασπάζονται και φαίνεται να ακολουθούν απόλυτα τις μεθόδους της κομμουνιστικής ''υποβολής'', την τεχνική των ''στροφών'' της σοβιετικής προπαγάνδας, καθώς και την αρχή του Λένιν: ''Ηθικό είναι ότι εξυπηρετεί το κόμμα''.

Έτσι τι βλέπουμε καθημερινά; Ένα αλαλούμ λόγων και πράξεων! Δεν γνωρίζει η αριστερά τι ποιεί η ...αριστερά! Σοβαρότητα μηδέν! Στα εθνικά θέματα, αλλού απάθεια (Μακεδονία, Θράκη), αλλού φθηνός εντυπωσιασμός και βρυχηθμοί ...μυών (Τουρκία, ΕΕ), απειλές για γεωπολιτικές ...ανατινάξεις και άλλα τινά ευτράπελα. Στα οικονομικά, πλήρες χάος, απίστευτες κυβισθήσεις, παροχολογίες, ανακρίβειες, πλύση εγκεφάλου, παραπληροφόρηση, ασπρόμαυρη παρουσίαση καταστάσεων και γεγονότων κλπ. Στο μεταναστευτικό ανεκδιήγητες αποφάσεις (στο όνομα του δήθεν ανθρωπισμού), με άμεσο κίνδυνο την πληθυσμιακή και την πολιτιστική μας αλλοτρίωση. Στα αναπτυξιακά-εργασιακά συγκρούσεις και αντιφάσεις υπουργών, αντάρτικα καπετανάτα, σκανδαλώδεις αυξήσεις μισθών στους ημετέρους και θριαμβευτική επανάκαμψη του παλιού αμαρτωλού συνδικαλιστικού κατεστημένου! Στην παιδεία, ένα μηδενιστικό παραλήρημα και εξαγγελίες ακαταλαβίστικων αλλαγών. Οι άνθρωποι φαίνεται ότι δεν κατάλαβαν ότι είναι η κυβέρνηση της χώρας. Φορούν ακόμη τα προσωπεία με το σχήμα και το χρώμα της παρέας που κρέμεται επί των κιγκλιδωμάτων διαμαρτυρόμενη. Τώρα όμως ο λαός θέλει να δει τους πρωταγωνιστές του δράματος κατά πρόσωπο.

Τα λοιπά κόμματα στην πολιτική γεωγραφία της χώρας; Ένας σωρός ερειπίων. Απλοί όγκοι άμορφοι, ασχημάτιστοι, άνευ συνειδήσεως, άνευ καθαρής ιδεολογίας, άνευ παλμών, άνευ ζωής. Ιδιαίτερα, η μεταπολιτευτική κεντροδεξιά ντροπιασμένη για ότι έκανε εις βάρος του λαού, βαδίζει στο πεπρωμένο της αυτοδιάλυσής της. Και η γλαυξ του μεγίστου Παπαδιαμάντη θρηνεί στα συντρίμμια της εθνικής παράταξης. Και διερωτάται κανείς: Τις πταίει; Ο νικητής, η γλαυξ η θρηνούσα επί των ερειπίων ή οι πλάσαντες τα ερείπια; H απάντηση απλή.

Μέσα σε αυτή τη θλιβερή συγκυρία, είναι αδήριτη όσο ποτέ η ανάγκη επαγρύπνησης και συνένωσης όλων των υγιών εθνικών δυνάμεων, έτσι ώστε να μην επιτρέψουν να εξελιχθεί το ελληνικό δράμα σε εθνική τραγωδία. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι αγνοί πατριώτες βαδίζουν και διαμαρτύρονται μεμονωμένα και αγωνίζονται διηρημένα. Είναι λοιπόν άμεση ανάγκη, η Εθνική συνείδηση να καταφέρει να μείνει όρθια, διαφωτιζομένη και αναβαπτιζόμενη στις παραδόσεις της. Απαιτείται σύμπραξη όλων των πατριωτικών δυνάμεων, η οποία αν καρποφορήσει, ο τόπος δεν έχει παρά να μακαρίσει εαυτόν και να δρέψει τους καρπούς αυτής. Αλλιώς ας ετοιμαστεί η Ελλάς να θρηνήσει το μέλλον της...

Onalert