Ανάπτυξη: Φταίει το υψηλό κόστος μισθών ή το μπάχαλο της οικονομικής κατάστασης της χώρας;

Του Μάνδαλου Παναγιώτη

Σε μια καπιταλιστική χώρα, η οικονομική ευμάρεια και οι δείκτες της οικονομίας είναι καθοριστικοί παράγοντες που προσδιορίζουν την ανάπτυξη και την δυναμικότητα της χώρας. Επίσης η καταναλωτική αξία και η αγοραστική δύναμη, είναι από τους βασικούς δείκτες που δίνουν δύναμη στην αγορά που μπορεί αν κάποιος επενδύσει, να αναμένει από την κατανάλωση τα κέρδη.

Ένας άλλος παράγοντας είναι φυσικά η σταθερή οικονομική πολιτική και η σταθερή οικονομική κατάσταση που διέπουν τα δημόσια οικονομικά.

Τέλος οι μισθοί και οι συντάξεις που πρέπει να είναι στα όρια της καταναλωτικής δύναμης και αξίας για να μπορεί να υπάρχει καταναλωτική κίνηση και φυσικά όπως λέμε τζίρος στην αγορά.

Οι χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές, οι χαμηλές εισφορές σε ταμεία, οι συνεχείς έλεγχοι στην αγορά για αποφυγή των κακοπληρωτών, τα αυστηρά πρόστιμα που δεν σβήνονται όταν έχουν κάποιον βουλευτή γνωστό, θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητες ενός σύγχρονου καπιταλιστικού κράτους που πραγματικά θέλει την ανάπτυξη. Βέβαια η καταναλωτική δύναμη αυξάνεται με την αύξηση των μισθών και όχι με την μείωση τους. Έτσι κερδίζουν όλοι και το χρήμα κινείται. Και  τέλος ο έλεγχος της αγοράς με πλαφόν κέρδους στις τιμές για την πάταξη αισχροκερδοσκοπικών φαινομένων. Και μπορούμε να πούμε ότι στην Ελλάδα, υπήρχε παλιά το πλαφόν και μάλιστα το χρήμα εκινήτο πολύ και ανταγωνισμός υπήρχε και χαμηλές τιμές, ενώ η Αγορανομία έκανε καλά την δουλειά της, για αυτό και την διέλυσαν.

Επίσης οι επενδύσεις παροχής μπορούσαν να έχουν και ανταποδοτικά οφέλη στην τοπική κοινωνία.

Μια δικιά μου εμπειρία, μπορώ να την αναφέρω, όταν οι γονείς μου και οι θείοι μου είχαν σε παροχή τα ιαματικά λουτρά Τραϊανουπόλεως για 25 χρόνια μέχρι και το 1982. Κάτι σαν ΣΔΙΤ της εποχής. Οι επενδύσεις βάρυναν τους επενδυτές δηλαδή εμάς, ενώ συγχρόνως τα χρήματα των εισπράξεων από τα εισιτήρια για το νερό πόσης των ιαματικών ήτανε υπέρ της τότε κοινότητας Λουτρού, ενώ έκπτωση 50%, είχαν για τα ιαματικά μπάνια όλοι οι πολίτες της τότε κοινότητας, ενώ οι εργαζόμενοι έπρεπε να ήτανε από την κοινότητα. Εγώ πιτσιρικάς τότε πήγαινα το καλοκαίρι για να παρακολουθώ την επιχείρηση. Και δεν μιλάμε για μικρά νούμερα αλλά για 600-1000 άτομα την ημέρα, ανάμεσα σε διερχόμενους και άτομα που έμεναν στις εγκαταστάσεις. Και η επιχείρηση ήταν κερδοφόρα και η κοινότητα χωρίς να πληρώσει μια έβγαζε τα χρήματα της και εργαζόμενοι υπήρχαν από τον τόπο.

Έτσι όταν μιλάμε για επενδύσεις τύπου φυσικού αερίου, κλπ, τα ανταποδοτικά οφέλη πρέπει να είναι το νο 1 ζητούμενο της επένδυσης αφού αποφέρουν τεράστια κέρδη στον επενδυτή, ενώ πολλές φορές η επικινδυνότητα είναι μέρος της τοπικής κοινωνίας.

Έτσι πχ για την επένδυση LNG που συνήθως οι σταθμοί αυτού του τύπου γίνονται για να παρέχουν φυσικό αέριο σε πόλεις πρέπει να γίνονται με γνώμονα και την τοπική κοινωνία και όχι ερήμην της.

Το 1976 ο Κ. Καραμανλής έθεσε όρο για τα πετρέλαια της Θάσου ποσόστωση στα κοιτάσματα ενώ δόθηκε και ανταποδοτικό στην τοπική κοινότητα. Φυσικά τους όρους τους καθορίζει ο έχων το κοίτασμα και όχι η πολυεθνική.

Το οικονομικό σταθερό τοπίο είναι αυτό που φέρνει επενδύσεις και φυσικά θέσεις ενασχόλησης.

Τι γίνεται όμως στις μέρες μας στο Ελληνικό αυταρχικό τυρανόφερτο σχήμα που έχει εγκατασταθεί.

Δεν μιλάμε για καπιταλιστικό φυσικά σχήμα, αλλά για ένα ολιγαρχικό και αυταρχικό σχήμα που ακολουθεί της εντολές άνωθεν χωρίς καθόλου να σκεφθεί και να επιλέξει μεθόδους …..απλώς ακολουθούμε τις εντολές αυτές όποιες και αν είναι όπου και να είναι.

Έτσι έχουμε ένα ασταθές οικονομικό περιβάλλον που μεταβάλετε καθημερινά χωρίς κανένας να γνωρίζει τι μπορεί να γίνει την επόμενη μέρα, ενώ ακόμα και ο νους γαϊδάρου μπορεί να καταλάβει ότι δεν είναι εφικτό κανένα πρόγραμμα τέτοιου είδους.

Η υπερφορολόγηση, η αύξηση της ανεργίας, η καταβαράθρωση μισθών και συντάξεων, η εξαφάνιση κάθε είδους παραγωγής, η εξευτέλιση κάθε τι εθνικού προϊόντος και φυσικά η απομυθοποίηση των ληστών του Ελληνικού λαού, είναι τα δηλητήρια της συνταγής που ποτίζουν εδώ και δεκαετίες στην Ελληνική οικονομική σκηνή, σαν μια ταινία τρόμου χωρίς όμως τελειωμό. 

Κάθε επένδυση που δεν είναι των ολιγαρχών καταβαραθρώνεται. Έκλεισε πραξικοπηματικά η ΕΡΤ γιατί ενοχλούσε (ούτε οι Ναζί δεν την είχαν κλείσει ούτε και η χούντα), ξεπουλήθηκε σε εξευτελιστικό τίμημα η πλέον κερδοφόρα Ελληνική βιομηχανία τηλεπικοινωνιών αυτή του ΟΤΕ που ποτέ δεν μπόρεσε κανείς να ανταγωνισθεί, ξεπουλήθηκε η πλέον κερδοφόρα σε όλη την Ευρώπη εταιρεία στοιχημάτων αυτή του ΟΠΑΠ σε εξευτελιστική τιμή, τα λαχεία, επιχειρείται να πωληθεί και η ΔΕΗ, κλπ. Βέβαια το τελευταίο κλείσιμο της παλιάς ποτέ κραταιάς βιομηχανίας ζάχαρης, που είναι το τελευταίο σαξές στόρι.

Έκλεισαν το ΙΚΑ και οι ασθενείς τρέχαν με τους ορούς να βρουν τον ελεγκτή γιατρό για να σφραγίζουν τα βιβλιάρια τους, μετά το είπαν ΠΕΔΥ …..γιατί το μίκρυναν…..

Και όμως αυτά που έπρεπε να πουληθούν, δεν πουλήθηκαν και καταρρέουν. Όπως τα Ολυμπιακά ακίνητα. Μένουν εκεί μέχρι να πέσουν και μετά να πουληθούν σε ευκαιριακή τιμή.

Δεν μιλάμε για ανταποδοτικά οφέλη. Εκεί τίποτα. Μόνο πανηγύρια για επενδυτές που έρχονται και τα πάντα κλείνουν. Και θα πω κάτι. Πανηγυρίζουν λέγοντας ρίχνουμε τους μισθούς. Μα είναι από τους παράγοντες που λίγο επηρεάζουν την τιμολογιακή επιβάρυνση ενός προϊόντος. Και φυσικά έχουν αντίκτυπο στην κατανάλωση που πρέπει να έρθει, στην είσπραξη του φόρου, στην είσπραξη του ΦΠΑ, κλπ. Βέβαια αυτά τα γνωρίζει ακόμα και παιδί 3,5 χρόνων που ακόμα δεν μιλά …και όμως αυτοί συνεχίζουν το έργο τους και μας λένε ότι έρχονται από το Χάρβαρντ……. και κάναν και πανεπιστήμιο.

 Να ανοίξουνε τα μαγαζιά στις 12 το βράδυ ….δηλαδή ενώ δεν έχεις στον ήλιο μοίρα θα ξεχυθείς για να κάνεις αγορές τα μεσάνυχτα ….ή ανοίγουμε τις Κυριακές …και λοιπόν; Ο μη έχων …δεν κάνει αγορές ακόμα και αν ανοίξεις τα μεσάνυχτα..

Έργα με τυμπανοκρουσίες ανακοινώνονται …..εταιρείες που είχαν εκπέσει τα ξαναπαίρνουν και φυσικά τα έργα δεν γίνονται ποτέ ….ενώ οι ολιγάρχες τα τρώνε χωρίς έλεγχο από κανένα.

Εδώ μπορούμε να πούμε και κάτι. Η Βουλγαρία με μικρούς μισθούς αντιμετωπίζει μεγάλη οικονομική κρίση, το ίδιο και η Ρουμανία. Η δημοκρατία του Νίγηρα στην Αφρική είναι η πρώτη χώρα σε εξαγωγές διαμαντιών και όμως η μιζέρια, η φτώχια και ο θάνατος παραμονεύουν σε κάθε βήμα του απλού λαού. Δεν σημαίνει ότι φέρνω επενδύσεις εξαθλιώνοντας τον λαό μου σε βάρος των ολιγαρχών τυράννων, κάνω καλό στην χώρα μου. Βέβαια κάνω καλό στην τσέπη μου, αφού οι μίζες για όλα αυτά πέφτουν βροχή και φυσικά τίποτα δεν κινείται και όλα πάνε στην καταστροφή.

Πως θα έχεις κατανάλωση ..όταν ο άνεργος έχει τεκμήριο διαβίωσης ακόμα και το ίδιο του το παιδί και φορολογείται για το έγκλημα ότι απόκτησε παιδί.

Και φυσικά ποιες επενδύσεις και ποιος θα επενδύσει όταν φορολογείς ακόμα και το κοτέτσι, …..και ας μην έχει ποια κότες. Ίσως και  αυτές αύριο να τις βάλουν για τεκμήριο ..γιατί τρώνε ..καλαμπόκι…..