Η παρεξηγημένη έννοια της Δημοκρατίας

Του Μάνδαλου Παναγιώτη

Γιορτάσαμε με τυμπανοκρουσίες την αποκατάσταση της δημοκρατίας που ήρθε να ανατρέψει την χούντα των Συνταγματαρχών το 1974.

Αλλά για να γιορτάσεις κάτι όμως, πρέπει να ξέρεις την έννοια του και την σημασία του. Την ιδιαιτερότητα του και την αξία του.

Κατ αρχήν, πρέπει να ορίσουμε τον όρο δημοκρατία, όπως

αυτός επινοήθηκε μερικές χιλιάδες χρόνια, πριν από κάποιους Έλληνες αρχαίους, που ξέρανε να ξεχωρίζουνε τις έννοιες. Βέβαια οι σημερινοί Έλληνες και ιδίως οι κατέχοντες την εξουσία, λόγω διάβρωσης του παθογεννούς μυαλού τους και της Αμερικανοηλήθιοποίησης τους, αποθεώσανε κάθε τι ξένο και διαβρωμένο και αφήσανε ακριβώς τις έννοιες που γίνανε για να ξεχωρίσουνε την διαφορά. Βέβαια η καπήλευση του ονόματος της δημοκρατίας, είναι το προτέρημα τους. Όποιος καπηλεύεται, κάποτε θα φτάσει να λογοδοτήσει, γιατί η καπηλεία είναι αδίκημα. Και φυσικά η ιστορία θα γράψει με μελανά χρώματα, ένα καινούργιο κεφάλαιο, ενός καινούργιου Εφιάλτη, που απλώς πέρασε ……στα μαύρα γράμματα της, στις υποσημειώσεις.

Αλλά ας δούμε και την ιστορία της δημοκρατίας.

Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Αθήνα, όταν μετά από ταραχές η εξουσία δόθηκε στον Σόλωνα, έναν πεφωτισμένο άνδρα.

Οι ευγενείς, που διοικούσαν με τυραννικό τρόπο την Αθήνα, είχαν χάσει τον έλεγχο καθώς η πείνα, η δυστυχία και η ανέχεια κυριαρχούσαν μεταξύ των πολλών, ενώ ξεσπούσαν βίαια επεισόδια.

Ο Σόλωνας, παίρνοντας την εξουσία χάρισε σαν πρώτο μέτρο τα χρέη των πολιτών, που ήτανε δυσβάστακτα, απελευθέρωσε όσους είχαν γίνει δούλοι λόγω των χρεών τους, εισάγοντας έναν νόμο που ονομαζότανε σεισάχθεια( σείω το άχθος, διώχνω το βάρος).

Έτσι κατόρθωσε να κατευνάσει τα πνεύματα και να ηρεμήσουνε τα πράγματα. Μέχρι τότε οι ευγενείς διόριζαν τους 9 άρχοντες που διοικούσαν την Αθήνα και διοικούσαν με την εξουσία τους, τον Άρειο Πάγο και την εκκλησία του δήμου, που δεν είχε πολλές αρμοδιότητες.

Ο ταξικός χωρισμός των Αθηναίων, σε τέσσερεις τάξεις ήτανε και αυτό ένα έργο του Σόλωνα.

Άρχοντες είχαν δικαίωμα να γίνουν μόνο οι πλουσιότεροι. Αλλά ο Σόλωνας, ενίσχυσε πολιτικά και τους φτωχούς, γιατί η εκκλησία του δήμου, δηλαδή η συνέλευση των πολιτών, πήρε μεγάλη δύναμη. Η συνέλευση αυτή είχε σπουδαίες αρμοδιότητες αφού αποφάσιζε για όλα τα σπουδαία ζητήματα και ψήφιζε τους νόμους, που προετοίμαζε η βουλή των τετρακοσίων. Ο Σόλωνας ίδρυσε και ένα μεγάλο λαϊκό δικαστήριο, την Ηλιαία.

Στις μέρες όμως τι γίνεται; Υπάρχουν τρεις τύποι δημοκρατίας. Η προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπου ο πρόεδρος έχει μικρές αρμοδιότητες και κυρίως όταν υπάρχει κυβερνητική κρίση, εκλέγεται από την βουλή των αντιπροσώπων, και δίνει την εντολή σχηματισμού για κυβέρνηση. Επίσης υπογράφει τα ψηφίσματα της βουλής και τα προεδρικά διατάγματα ενώ έχει την αρχή να επιστρέψει διατάγματα πίσω αν κρίνει ότι δεν συμφωνούν με το σύνταγμα και τους νόμους της Δημοκρατίας. Είναι και ο ανώτατος αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων.

Η βασιλευόμενη δημοκρατία, όπου ανώτατος άρχοντας είναι ο βασιλιάς και το δικαίωμα του είναι ισόβιο και κληρονομικό, ενώ στην Προεδρική δημοκρατία τον πρόεδρο εκλέγει ο λαός, έχει αυξημένες αρμοδιότητες και μπορεί να παρέμβει σε κυβερνητικά θέματα και θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Τι υπάρχει όμως σήμερα;

Τίποτα από όλα αυτά. Οι νόμοι, που πρέπει να περάσουν από την βουλή, βγαίνουν αυταρχικά με προεδρικά διατάγματα. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας,, υπογράφει αυτά τα διατάγματα, χωρίς δισταγμό και κρίση. Πολλά διατάγματα βγαίνουνε αντισυνταγματικά, από τα δικαστήρια. Με μεθοδεύσεις και μετά από καμιά 10ρια επαληθεύσεις γίνονται, δημοκρατικότατα απλά …..συνταγματικά.

Η κομματική πειθαρχία και η εξ ελέου πατέρα κοινοβουλευτική εκλογιμότητα, είναι το αντίστοιχο της πρώτης Αθηναϊκής κοινωνίας, των ευγενών. Οι διάφορες διαπλοκές και σκάνδαλα, σταματούν πάντα στις διακομματικές επιτροπές όπου οι προύχοντες όπως λεγότανε τότε, ξεπλένουνε τα βρώμικα τους και το έργο συνεχίζεται. Ο κόσμος πληρώνει τα σκάνδαλα δις δραχμών παλιών και νυν ευρώ, χωρίς να αντιδρά. Πολλοί έχασαν τις δουλείες τους, θα χάσουν τα σπίτια τους, η εκπαίδευση έμεινε χωρίς εκπαιδευτικούς και τα νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και όμως για τους ευγενείς φταίνε αυτοί που δουλεύουν ..γιατί αυτοί απλώς είναι ευγενείς και πάνε στα κολέγια με τα λεφτά που καταλήστεψαν και δεν έχουν ανάγκη. Θα δουλεύουμε Κυριακές, αργίες και Βράδια με τις λευκές νύχτες ..όπως τότε οι σκλάβοι που χάνανε τα δικαιώματα τους και δούλευαν για τον ευγενή που είχε τα δικαιώματα τους …όσο για σπίτι ….ε, καλά και ένα κομμάτι ψωμί και κάτω από καμία γέφυρα και εκεί καλά είναι.

Όπως βλέπουμε παρατηρούμε το αντίθετοι ακριβώς έργο, της γέννησης της δημοκρατίας με την οπισθοδρόμηση στην ολιγαρχία, την τυραννία και τον βαρωνισμό.

Μια εκφυλιστική κατάσταση που αν συνεχιστεί θα έχει ένα τέλος ίσως βίαιο, αφού η πενία τέχνας κατεργάζεται, αλλά πολλές φορές βγάζει μαχαίρια. Δυστυχώς αυτοί δεν το καταλαβαίνουν αφού κλεισμένοι στα ανάκτορα τους ζουν σε άλλο κόσμο και δεν λογαριάζουνε κανέναν ……όπως κάποτε οι ευγενείς, όπως κάποτε οι Βαρώνοι, όπως κάποτε οι βασιλείς …..στο τέλος η ατιμωτική πτώση…. Δες το τέλος του Βυζαντινού κράτους, την τύχη που είχαν οι τύραννοι στην αρχαία Ελλάδα, την τύχη των ευγενών στην Γαλλική επανάσταση, στους Μπολσεβίκους, κλπ , μετά θα φταίνε οι άλλοι.