Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Είμαι δασκάλα και ειναι όμορφο


...να έρχονται οι παλιοί σου μαθητές να σε αγκαλιάζουν ,να σε φιλάνε, να σου λένε πως σε αγαπάνε και θέλουν να τους κάνεις μάθημα πάλι..
...Να έρχονται σε σενα να τους ανοιγεις το μπουκαλάκι το νερό γιατί η κυρία όλα τα μπορεί....
... ... Να τους μαθαίνεις να δένουν τα κορδόνια τους
Να ακους καθε πρωί "κυρία είστε πολύ όμορφη" ενώ εσυ νιώθεις χάλια.
Να καταλαβαίνουν το καινουριο άρωμα σου και το καινουριο lip gloss.
Nα κόβεις απλά τις άκρες απο τα μαλλιά σου και όλα να ναι "μεγιές κυρία" ενω κανεις αλλος δεν το είχε παρατηρήσει.

Να θέλουν να παντρευτείς πιο πολύ και απο οσο θελει η μαμα σου.
Να θέλουν να κάτσουν όλα κοντά στην έδρα.
Οταν παίζετε μαζί να θέλουν να σου κρατούν το χέρι στον κύκλο.
Να σε κοιτάνε με ορθάνοιχτα μάτια να δείχνεις που είναι η Ικαρία που πήρε το όνομα της απο τον Ικαρο.
Να σου δίνουν μια αγκαλιά ενώ τους διορθώνεις το γραπτό.
Να κλαίνε και να βρισκουν καταφύγιο στην αγκαλιά σου.
Να χτυπάνε στο διάλειμμα και να θέλουν μόνο εσένα να τους καθαρίζεις την πληγή.
Να έχετε σχολάσει στις 1.15 και στις 1.20 να σε βλεπουν στο δρόμο και να σε χαιρετάνε...Και στις 1.22 και στις 1.25.
Να ζωγραφίζουν και στο τέλος ολες οι ζωγραφιές να ναι για σενα και με αφιέρωση.
Να μαθαίνουν όλα τη διαίρεση και να ξερεις πως τα βοήθησες εσύ.
Οταν κάτι σε απασχολεί να το καταλαβαινουν και να σου λένε "τι έχετε κυρία;"
Να σε καλούν στα πάρτυ τους.
Να ετοιμάζουν πάρτυ εκπληξη για τα γενέθλια σου
Να χαίρονται που πλησιάζει η γιορτή σου.
Να τα μαλώνεις και να σε αγαπάνε
Να τα μαλώνεις και πάλι να εισαι η καλυτερότερη δασκάλα.
Nα σε λένε καταλάθος μαμά
Να σου λένε τα μυστικά τους.
Να θέλουν να σου πάνε την τσάντα στο γραφείο για να μην κουράζεσαι.
Να σου φτιάχνουν πάνω στην έδρα τα βιβλια της ημέρας.
Να σου προσφέρουν κάτι απο το φαγητό τους.
Να "σκοτώνονται" για το ποιος θα σου δανείσει το ψαλιδάκι του
Να σου λένε πως σ αγαπουν πολυυυυυυυ...
Να σου λένε πως όταν μεγαλώσουν θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δασκάλες
Να σε αγκαλιάζουν τόσο σφιχτά που δεν μπορείς να αναπνεύσεις....
Να λάμπουν απο χαρά όταν παίζεις μαζί τους στην αυλή....
Να σου λενε τι ονειρο είδαν χθες....
Και οσο και αν μας κοβουν τα επιδοματα, την αγαπη των παιδιων δεν μπορουν να την κοψουν..

7 σχόλια:

Anastazzzia είπε...

Πόσο απλά και καλά τα λες!

katoula είπε...

Τόσο συγκινητική ανάρτηση! Διάβαζα και νόμιζα πώς κάοιος μπήκε στο δικό μου κεφάλι και εξέφρασε τις δικές μου σκέψεις! Απλά τέλειο!

δάσκαλος98 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
δάσκαλος98 είπε...

Υπέροχο κείμενο! Τόσο αληθινό όσο τα παιδικά χαμόγελα! :))

Νατάσσα Ηλιάδη είπε...

Περιττό να πω ότι μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια όταν το διάβασα!!!!!!!!!Υπέροχο!!!!!!!!!Και πόσο αληθινό!!!!!!!!!!!Αυτοί είναι οι λόγοι που εξακολουθώ και δίνω όσα έδινα στα παιδιά μου και δε με πτοεί καμιά μείωση!!!!!!!!!

Αννα είπε...

http://amprakatampra.blogspot.com/2011/10/blog-post.html

Χαιρομαι που σας αρεσε το κειμενο μου

Βανέσσα Mαρκ. είπε...

Εξαιρετικό κείμενο!